بسته به نوع گیاه و هدف از هرس، این کار در دو زمان از سال انجام می شود. یکی هرس های سیاه یا زمستانه که در هنگام خفتگی یا خواب زمستانه گیاه انجام می شود و دیگری هرس های سبز یا تابستانه که در دوره فعالیت گیاه، یعنی هنگامی که گیاه دارای برگ و یا گل و میوه است، انجام می گیرد. هرس در هر زمان که انجام شود، موجب عقب افتادن باروری نهال های جوان و کم شدن محصول درختان بارور می شود، بنابراین، باید در هرس جانب تعادل رعایت گردد و بریدن اندام های گیاه تنها به مقدار لازم انجام پذیرد.
هرس سیاه یا هرس زمستانه
از آنجا که این نوع هرس در زمانی انجام می شود که گیاه بدون برگ و در حال خفتگی است، به صورت سنگین تر انجام می شود، یعنی شاخه های بیشتری هرس می شوند. در این هنگام شاخه ها بدون پوشش بوده، قابل مشاهده هستند و به راحتی می توان به آن ها دسترسی پیدا کرد و آن هایی را که باید به طور کامل و یا جزئی حذف شوند، با دیدی باز برگزید. افزون بر این، از آنجا که گیاه در این زمان فعالیت زیستی چندانی ندارد، میزان آسیب حاصله از هرس به کمینه خود می رسد. از هرس های زمستانه می توان هرس های شکل دهی نهال های های جوان تازه کشت شده را نام برد. حذف شاخه های شکسته، بیمار و آفت زده نیز باید در زمستان و پیش از فعال شدن گیاه انجام شود. زیرا این نوع شاخه ها به طور معمول پناهگاه و منبع انتشار حشره ها و بیماری ها هستند.