مورینگا

کشت و پروش مورینگا

بسیار لذت بخش است اگر در حیاط منزلتان قدم بزنید و برگ‌های سالم مورینگا را از گیاهانی که خود پرورش داده‌اید جمع‌آوری و روی میز قرار دهید.

مورینگا، گیاهی تندرشد و مقاوم به خشکی است که می‌تواند تا 3 متر در سال اول رشد کند.

درخت مورینگا بسیار آسان رشد است. به سادگی می‌توانید بذور یا قلمه‌های گیاه را در یک نقطه آفتابی بکارید. مورینگا درختی است که در مناطق نیمه خشک و نیمه گرمسیری رشد می‌کند.

با کاشت مورینگا، می‌توانید همواره مولتی ویتامین در وعده غذایی خود داشته باشید.

درخت مورینگا، راه‌حل باغبانی خانگی برای مبارزه با سوء تغذیه

مورینگا

گیاهی با مصارف و فواید دارویی

چگونگی کاشت مورینگا – دستورالعمل ساده

1-   محلی آفتابی پیدا کنید.

2-   چاله‌های مربعی شکل به عمق 30 تا 60 سانتیمتر حفر کنید.

3-   خاک بیرون ریخته شده را با مقدار برابر کود مرغی مخلوط نمایید، سپس مخلوط حاصل را به داخل چاله برگردانید.

4-   خاک را به طور کامل آبیاری نمایید و به مدت شش هفته رها کنید تا کاملا تجزیه شود.

5-   بذر مورینگا را به عمق 1 سانتیمتر کشت کنید.

6-   آبیاری کنید اما نه زیاد چون بذر می‌پوسد.

7-   با مالچ علف پوشش دهید.

8-   در طول 1 تا 2 هفته، درخت جادویی از خاک بیرون می‌آید.

9-   پس از 60 روز از رشد، برداشت نمایید.

کاشت مورینگا – دستورالعمل حرفه‌ای

مورینگا اولیفرا بومی منطقه شمال هندوستان است اما اکنون در سرتاسر جهان در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری یافت می‌شود. بهترین شرایط رشد آن منطقه‌ای با نور مستقیم آفتاب و ارتفاع زیر 500 متر است. دامنه وسیعی از شرایط خاکی را تحمل می‌کند اما خاک خنثی تا کمی اسیدی (pH: 6.3-7)، شنی یا لومی با زهکشی خوب را ترجیح می‌دهد. حداقل نیاز بارش سالانه، 250 میلیمتر و حداکثر 3000 میلیمترمی‌باشد اما در خاک غرقاب، احتمال پوسیدگی ریشه‌ها وجود دارد. (در مناطق دارای بارش سنگین، درختان را می‌توان روی تپه‌های کوچک کاشت تا به زهکشی آب کمک شود). وجود ریشه اصلی بلند، آن را به دوره‌های طولانی مدت خشکی مقاوم می‌سازد. دامنه دمایی بین 25 تا 35 درجه سانتیگراد مناسب رشد مورینگاست اما این درخت تا 48 درجه را نیز در سایه تحمل می‌کند و در سرمای ملایم نیز زنده می‌ماند.

بذور مورینگا دوره خواب ندارند، بنابراین می‌توانند به محض رسیدن کشت شوند و تا یکسال قابلیت جوانه‌زنی را حفظ می‌کنند. بذور کهنه، جوانه‌زنی کمتری خواهند داشت. درخت مورینگا سالانه و در برخی مناطق دوبار در سال گل و میوه میدهد. طی اولین سال رشد، درخت مورینگا تا 5 متر رشد می‌کند و گل و میوه می‌دهد. این درخت در صورتیکه قطع نشود، تا 12 متر ارتفاع و عرض تنه 30 سانتیمتر رشد می‌کند، لیکن سالانه تا ارتفاع 1 متر از سطح زمین قطع می‌شود. این درخت پس از قطع شدن مجددا رشد می‌کند و برگ و نیام تولید می‌کند. طی سه سال، درخت 400 تا 600 نیام سالانه بار می‌دهد و یک درخت بالغ می‌تواند تا 1600 نیام تولید کند. قطع کردن درخت از سطح زمین نیز امکان‌پذیر است.

کشت و پرورش مورینگا در نهالستان

از کیسه‌های پلاستیکی به ارتفاع 18 سانتیمتر و قطر 12 سانتیمتر استفاده کنید. مخلوط خاک باید سبک باشد به نسبت 3 قسمت خاک و 1 قسمت شن. دو یا سه بذر به عمق دو سانتیمتر در هر کیسه بکارید. بستر را مرطوب نگه دارید اما خیس نباشد. جوانه‌زنی طی 5 تا 12 روز بسته به سن بذر و روش پیش تیمار مورد استفاده، رخ خواهد داد. بعد از جوانه‌زنی، یک گیاهچه در هر کیسه نگه دارید. گیاهچه‌ها پس از رسیدن به ارتفاع 60 تا 90 سانتیمتر قابل کاشت در بیرون خواهند بود. هنگام کاشت در بیرون، انتهای کیسه را پاره کنید به نحوی‌که ریشه‌ها بیرون بزنند. مطمئن شوید که خاک اطراف ریشه‌های نهال باقی می‌ماند. برای تحریک به جوانه‌زنی سریع، یکی از سه تیمار پیش از کاشت بذر شرح داده شده در زیر را می‌توانید بکار ببرید:

1-   بذرها را یک شب قبل از کاشت خیس کنید.

2-   پوسته بذر را پیش از کاشت بشکافید.

3-   پوسته را بردارید و کرنل‌ها را فقط کشت کنید.

کشت و پرورش مورینگا در زمین

اگر سطح وسیعی را تحت کشت قرار می‌دهید، زمین را ابتدا شخم بزنید. پیش از کاشت بذر یا نهال، چاله‌ای به عمق 50 سانتیمتر و عرض مشابه حفر کنید. خاک داخل حفره باید سبک باشد، اطراف ریشه را مرطوب نگه دارد و داخل آن ریشه‌ها باید بتوانند به سرعت گسترش یابند. کمپوست یا کود دامی به نسبت 5 کیلوگرم در هر چاله با خاک رویی چاله مخلوط می‌شوند و برای پر کردن چاله استفاده می‌شوند. خاک رویی حاوی میکروب‌های مفیدی است که می‌تواند رشد موثرتر ریشه را تحریک کند. روز قبل از کاشت، چاله‌ها را آبیاری کند یا منتظر بمانید که بارندگی کافی قبل از کاشت نهال صورت گیرد. چالهخ را قبل کاشت نهال پر کنید. در مناطق دارای بارندگی سنگین، خاک می‌تواند به شکل تپه درآورده شود تا زهکشی مناسبی صورت گیرد. چند روز اول آبیاری سنگین انجام ندهید. اگر نهال‌ها خم می‌شوند، قیمی به طول 40 سانتیمتر در کنار نهال قرار دهید و نهال را به آن گره بزنید.

کشت و پروش مورینگا – با استفاده از قلمه

از قلمه چوب سخت استفاده کنید. قلمه باید 45 سانتیمتر تا 1.5 متر و ضخامت 10 سانتیمتر باشد. قلمه‌ها را می‌توان مستقیم در بستر یا در کیسه در خزانه کاشت. برای کاشت مستقیم قلمه در بستر، قلمه‌ها را در محل آفتابی و خاک شنی بکارید. یک سوم طول قلمه را در بستر قرار دهید. زیاد آبیاری نکنید، اگر خاک بسیار سنگین یا خیس است، ریشه‌ها ممکن است پوسیده شوند. زمانیکه قلمه‌ها را در خزانه می‌کارید، سیستم ریشه به آرامی گسترش می‌یابد. اگر برایتان امکان‌پذیر است به خاک فسفر اضافه کنید تا ریشه تحریک به رشد شود. قلمه‌های کشت شده در خزانه بعد از 2 تا 3 ماه می‌توانند به بیرون منتقل شوند.

فاصله کاشت

برای تولید متراکم مورینگا، درختان را با فاصله 3 متر روی ردیف و 3 متر فاصله بین ردیف‌ها کشت کنید. برای اطمینان از نور و جریان هوای کافی، توصیه می‌شود جهت کاشت درختان را شرقی – غربی در نظر بگیرید. فاصله بین درختان باید عاری از علف هرز نگهداری شود.

درخت مورینگا را می‌توان در باغچه کاشت، سیستم ریشه آن با دیگر درختان برای مواد مغذی رقابت نمی‌کند و سایه ایجاد شده توسط درخت برای سبزیجاتی که تحمل کمتری نسبت به نور مستقیم آفتاب دارند، مفید خواهد بود. از سال سوم به بعد مورینگا می‌تواند با ذرت، آفتابگردان و دیگر محصولات زراعی میان کشت شود. آفتابگردان بخصوص برای کمک به کنترل رشد علف هرز توصیه می‌شود. لیکن درخت مورینگا بسیار با بادمجان و ذرت شیرین رقابت می‌کند و می‌تواند عملکرد آن‌ها را تا 50 درصد کاهش دهد.

سربرداری انتهایی

هنگامیکه نهال به ارتفاع 60 سانتیمتر در زمین اصلی رسید، انتهای آن را 10 سانتیمتر از بالا سربرداری کنید. این می‌تواند با دست انجام شود چرا که انتهای نهال ترد و شکننده است و به آسانی می‌شکند. شاخه‌های ثانویه یک هفته بعد نمایان خواهند شد. هنگامیکه نهال به طول 20 سانتیمتر رسید، آن را قطع و به 10 سانتیمتر برسانید. شاخه‌های ثالثیه نمایان می‌شوند و این‌ها را نیز به همان صورت سربرداری کنید. اگر این سربرداری، چهار بار قبل از گلدهی (زمانیکه درخت حدود سه ماهه است) صورت گیرد، درخت را تحریک به رشد بوته‌ای خواهد کرد و تولید تعداد زیاد نیام می‌کند که به آسانی قابل دسترسی هستند. سربرداری به درخت کمک می‌کند تولید قوی برای به حداکثر رساندن عملکرد داشته باشد. اگر سربرداری انجام نشود، درخت تمایل به رشد عمودی و بلند شدن دارد که گل و میوه آن در بخش‌های بسیار بالای درخت تشکیل خواهند شد.

برای انواع یکساله مورینگا، تنه اصلی درخت را تا 90 سانتیمتر از سطح زمین قطع کنید. پس از حدودا 2 هفته، 15 تا 20 جوانه درحال رشد در زیر محل قطع شده ظاهر خواهند شد. تنها 4 تا 5 شاخه قوی را نگه دارید و بقیه جوانه‌ها را حذف کنید. بعد از محصول دوم، درختان را می‎توانید حذف کنید و نهال‌های جدید بکارید تا حداکثر عملکرد را داشته باشید.

برای درختان مورینگای چندساله، تنها شاخه‌های مرده و شکسته را هر سال حذف کنید. یکبار در هر چهار یا پنج سال، درخت را از 1 متری سطح زمین قطع کنید و اجازه دهید مجددا رشد کند.

آبیاری

درخت مورینگا نیاز به آب زیادی ندارد. در شرایط بسیار خشک، دو ماه اول به طور مرتب آبیاری کنید و پس از آن تنها وقتیکه درخت به وضوح تشنه است آبیاری انجام دهید. درخت مورینگا زمانیکه آب کافی در دسترس دارد گل و نیام تولید خواهد کرد.

اگر بارندگی درطول سال ادامه دارد، درخت مورینگا پیوسته بار خواهد داد. در شرایط خشکی، گلدهی از طریق آبیاری تحریک خواهد شد.

کوددهی

درخت مورینگا به طور کلی بدون اضافه کردن کود زیاد، رشد می‌کند. کمپوست و کود دامی را می‌توان با خاک مخلوط نمود و چاله کاشت را با آن پر نمود. فسفر برای توسعه ریشه و نیتروژن برای رشد شاخساره می‌توان اضافه نمود. در مناطق هندوستان، گودال‌هایی به عمق 15 سانتیمتر و به فاصله 10 سانتیمتر از درختان طی فصل بارانی دور تا دور درخت حفر می‌شوند و با برگ‌های سبز، کود دامی و خاکستر پر می‌شوند. این گودال‌ها سپس با خاک پوشیده می‌شوند.

گفته می‌شود این روش به تولید نیام بیشتر کمک می‌کند. تحقیق انجام شده در هند نشان داده است که کاربرد 7.5 کیلوگرم کود دامی و 0.37 کیلوگرم سولفات آمونیوم به ازای هر درخت می‌تواند تولید نیام را افزایش دهد.

کمپوست بیودینامیک بهترین نتایج را دربردارد که عملکرد را 50 درصد نست به کمپوست معمولی افزایش می‌دهد.

آفات و بیماری‌های مورینگا

مورینگا به اکثر آفات مقاوم است. درشرایط بسیار غرقابی، پوسیدگی ریشه دیپلودیا می‌تواند رخ دهد. در شرایط بسیار مرطوب، نهال‌ها را می‌توان روی پشته کاشت بطوریکه آب اضافی زهکشی شود. گاو، گوسفند و بز، نهال مورینگا، نیام‌ها و برگ‌های آن را می‌خورند. نهال‌های مورینگا را با نصب حصار دورتادور محل کاشت درختان، محافظت نمایید. حصار زیستی نیز می‌توانید با کاشت گیاه جاتروفا که بذرهای آن روغن خوبی برای تهیه صابون تولید می‌کنند، ایجاد کنید. برای درختان بالغ، شاخه‌های پایینی را می‌توانید قطع کنید بطوریکه بزها قادر به رسیدن به برگ‌ها و نیام نباشند. موریانه‌ها نیز می‌توانند مسأله ایجاد کنند، بویژه زمانیکه قلمه‌ کشت می‌شود.

روش‌های زیر برای حفظ نهال‌ها از حمله موریانه توصیه شده‌اند:

–         مالچ برگ گیاه روغنی کرچک، تراشه چوب درخت ماهونی، برگهای تفروسیا یا برگ‌های یاس بنفش اطراف طوقه گیاه بکار ببرید.

–         ایجاد پشته خاکستر اطراف طوقه نهال.

–         ساقه‌ها و برگ‌های خشخاش مکزیکی خشک و پودر شود و اطراف طوقه گیاه پاشیده شود.

در هندوستان، انواع هزارپا گزارش می‌شود که باعث ریزش برگ‌ها می‌شوند. کرم جوانه نوردیا مورینگا و حشراتی از گونه‌های مختلف قادر به ایجاد آسیب جدی در هند گزارش شده‌اند. در نقاط مختلف جهان که مورینگا کشت شده است آفات محلی زیادی گزارش نشده است.

برداشت مورینگا

هنگام برداشت نیام برای مصرف انسان، زمانی برداشت کنید که نیام‌ها هنوز جوان هستند (قطر حدود 1 سانتیمتر) و به سهولت برداشت می‌شوند. نیام‌های رسیده‌تر، پوسته خارجی سخت‌تری ایجاد می‌کنند اما بذرهای سفید و گوشت آن‌ها خوراکی باقی می‌مانند تا فرایند رسیدن آغاز شود.

هنگام تولید بذر برای کاشت یا استخراج روغن، اجازه دهید نیام‌ها روی درخت خشک و قهوه‌ای شوند. در برخی موارد، جهت جلوگیری از شکستن ممکن است نیاز به مستقیم نگه داشتن شاخه‌ای باشد که تعداد زیادی نیام روی آن رشد کرده‌اند. نیام‌ها را قبل از شکافته شدن آن‌ها و ریختن بذور روی زمین برداشت کنید. بذور را می‌توان در کیسه‌هایی که تهویه مناسبی دارند، در محل خشک و سایه نگهداری نمود.

برای تهیه خمیر برگ، شاخه‌ها، نوک گیاه درحال رشد یا برگ‌های جوان را برداشت کنید. برگ‌های قدیمی‌تر باید از ساقه‌های سخت جدا شوند. این برگ‌های قدیمی بیشتر برای تهیه پودر برگ خشک مناسب هستند زیرا ساقه‌ها با فرایند کوبیدن و غربال کردن حذف می‌شوند.

منبع: www.avrdc.org

برای کسب اطلاعات بیشتر و سفارش با شماره‌های زیر تماس حاصل فرمایید:

02188222004-5