کاشت نهال و مراقبت‌های پس از کاشت

کاشت نهال درختان میوه در عمق مناسب و با استحکام کافی بسیار حائز اهمیت است. همواره از صحیح قرارگرفتن محل طوقه نهال در خاک اطمینان حاصل نمایید. طوقه محلی است که ریشه به ساقه تغییر وضعیت می‌دهد و معمولا اثر خاک و کمی تغییر رنگ تنه روی آن مشاهده می‌شود. بسیار مهم است که طوقه نهال با محل پیوند که بالاتر از آن قرار دارد اشتباه گرفته نشود.

محل کاشت

  • آفتابی (ترجیحا آفتاب کامل اما اغلب محصولات می‌توانند نیمه سایه را نیز تحمل کنند).
  • محافظت شده از بادهای سنگین.
  • در داخل دره‌های عمیق نباشد (که هوای سرد در آنجا انباشته می‌شود).
  • قبلا در آنجا درخت میوه کاشته نشده باشد.

خاک ایده‌آل

  • دارای زهکشی خوب و حداقل 45 سانتیمتر عمق.
  • حاصلخیز- دارای حداقل 10% مواد آلی.
  • لومی (شنی-لومی، رسی-لومی).

خاک‌های ضعیف، سبک، سطحی یا سنگین را می‌توان با کودهای آلی و کود دامی پوسیده اصلاح نمود تا عمق، ساختار، حفظ رطوبت / زهکشی و حاصلخیزی آن‌ها اصلاح شود.

  • pH نسبتا اسیدی (بین 6 تا 5/6 برای اکثر محصولات)
  • عاری از علف‌های هرز قبل از کاشت

کاشت نهال

اگر نهال‌ها را به صورت ریشه لخت (بدون خاک، پیچیده شده در پیت مرطوب و گونی یا در کیسه پلاستیکی) در طول فصل خواب (آبان تا اسفند) تحویل گرفتید، آن‌ها را بلافاصله بکارید، اما اگر خاک بسیار خیس یا یخ زده باشد، نهال‌ها را در محل خنک (دمای یخچال) نگهداری کنید و ریشه‌ها را مرطوب نگه دارید تا از خشک شدن آن‌ها جلوگیری شود. قبل از کاشت، می‌توانید ریشه‌ها را در ظرفی آب برای یک ساعت قرار دهید تا خیس شوند.

نهال‌های کشت بافتی که در سینی نشاء یا کیسه‌های پلاستیکی به فروش می‌رسند را در هر زمانی از سال می‌توانید خریداری کنید و زمانیکه شرایط خاک مساعد شد اقدام به کاشت نمایید. یک یا دو ساعت قبل از کاشت، نهال‌ها را به خوبی آبیاری کنید تا از خشک شدن ریشه‌ها جلوگیری شود.

مراحل کاشت                                                          

توصیه‌های زیر مربوط به کاشت درختان میوه شامل سیب، گلابی، آلو، گیلاس، آلبالو و غیره به طور عمومی است.

  • محل دقیق کاشت درختان را با استفاده از نوار متر و تعدادی مارکر نشانه گذاری کنید.
  • درصورت امکان خاک را حداقل یک ماه قبل آماده کنید، آن را به طور کامل شخم بزنید.
  • چاله‌‌هایی به عمق حدود یک مترمربع حفر کنید. آنقدر حفر کنید تا به لایه سبکتری از خاک تحتانی برسید. لایه سطحی خاک زیرین را نیز کمی حفر کنید به‌طوریکه به نفوذ ریشه در آن کمک کرده باشید و مقداری کود آلی یا کود دامی پوسیده درون چاله بریزید. به این ترتیب، پشته کوتاهی که انتهای چاله کاشت ایجاد می‌شود، به استقرار بهتر ریشه‌های نهال کمک می‌کند.
  • علف‌های هرز یا سنگ‌های بزرگ را حذف کنید.
  • در صورت لزوم یک قیم در کنار نهال استقرار دهید بطوریکه ساقه نهال‌ به طور عمودی هدایت شود و آن را در سمت باد غالب (جنوب غربی) قرار دهید. نهال‌های کشت بافتی در داخل سینی نشاء ممکن است دارای قیم باشند، این قیم را در خاک در سمت مخالف باد غالب قرار دهید بطوریکه ساقه نهال به هنگام وزش باد، روی قیم تکیه دهد. برای سیستم‌های کوردون و داربستی درمورد انگور، باید قبل از کاشت، سیستم استقرار یافته باشد.

اکثر نهال‌های کمتر از 1 متر نیاز به قیم ندارند. برای نهال‌های بلندتر، نصب قیمی به طول یک سوم نهال، ضروری است.

کاشت نهال و نصب قیم

  • ریشه‌های نهال را بررسی نمایید، تار‌های آسیب دیده را حذف و تارهای بلندتر از 30 سانتیمتر را کوتاه نمایید که کاشت نهال آسان‌تر شود.

نکته بسیار مهم: برای کاشت نهال‌های کشت بافتی که داخل سینی نشاء یا کیسه پلاستیکی عرضه می‌شوند، ابتدا خاک اطراف ریشه را به آرامی به طوریکه ریشه‌ها آسیب نبینند، کمی دور بریزید و سپس ریشه‌ها را به ملایمت قدری هرس نمایید. این عمل از پیچ خوردن و فنری شدن ریشه‌ها جلوگیری می‌نماید.

هرس ریشه در زمان کاشت نهال، بسیار مهم است و پس از کاشت هیچ‌گاه قابل جبران نخواهد بود.

  • ریشه‌ها را در داخل چاله به طور یکنواخت پخش نمایید و خاک سطحی را که به هنگام حفر چاله بیرون از آن ریخته‌اید، به همراه مقداری کودآلی یا کود دامی کاملا پوسیده و ترجیحا مقداری کود ارگانیک چند منظوره، روی ریشه‌ها بریزید. نهال را قدری تکان دهید تا خاک در اطراف ریشه کاملا پخش شود و پس از پر کردن چاله از خاک، قدری فشار دهید تا نهال در خاک تثبیت شود. دقت کنید که فشار بیش از حد بخصوص در مورد نهال کشت بافتی، باعث پارگی ریشه‌ها می‌شود.

فشردن خاک

  • نهال را در چاله، زیاد عمیق کشت نکنید. محل پیوند بین پایه و پیوند را حدودا 8 سانتیمتر بالاتر از سطح خاک قرار دهید که معمولا محل کاشت نهال در خاک به رنگ تیره‌تر روی نهال مشخص است. نهال را زیاد هم سطحی کشت نکنید که ریشه‌ها از خاک بیرون بزنند.

مراقبت‌های پس از کاشت

  • اگر آبیاری به شیوه سنتی انجام می‌شود، پس از پر کردن چاله، دور نهال به فاصله‌ای که انتهای ریشه‌ها قرار دارد، یک شیار سطحی روی خاک ایجاد کنید که آب در درون آن جریان یابد به طوریکه با تنه نهال (طوقه) فاصله داشته باشد و از پوسیدگی طوقه جلوگیری شود. آنگاه درخت را خوب آبیاری کنید.
  • چند ماه اول پس از کاشت، بویژه پس از بادهای قوی یا یخبندان، فشرده سازی آرام خاک اطراف تنه به رشد بهتر درخت و خروج حفره‌های هوای باقیمانده در اطراف ریشه کمک می‌کند.
  • پس از کاشت و در دو سال اول استقرار نهال، آن را خوب آبیاری کنید. برای جلوگیری از رشد علف‌های هرز و حفظ رطوبت خاک، در بهار 8 سانتیمتر کمپوست آلی باغچه پای درخت اضافه کنید بطوریکه با تنه تماس نداشته باشد.

طی دو سال اول پس از کاشت شکوفه‌های روییده روی درخت را حذف کنید، زیرا عدم تولید میوه در دو سال اول به استقرار بهتر درخت کمک خواهد نمود.

منبع:

An introduction to orchard management (Produced by the North East Wales Orchard Recovery Project 2012)

مترجم: دکتر ملیحه افتخاری (واحد تحقیق و توسعه شرکت دانش بنیان نهال گستر رویان)

جهت سفارش انواع پایه‌های رویشی و نهال درختان میوه با شماره زیر تماس حاصل نمایید:

09391002242

/0 دیدگاه /توسط
انتقال نشاء

چند نکته درمورد کاشت نشاء صنعتی در زمین

اواخر زمستان و اوایل بهار، زمان شروع کاشت بذر در گلخانه برای کشت نشاء است. بعد از اینکه بذرها سبز شدند و تبدیل به نشاءهای کوچک و قوی شدند چگونه آن‌ها را باید به محیط بیرون انتقال دهید؟

پنج مرحله مطمئن برای اطمینان از تشخیص زمان مناسب برای نشاءکاری:

1- نشاءها را مقاوم‌سازی کنید: نشاءهایی که در محیط گلخانه پرورش داده می‌شوند، قبل از کاشت در زمین می‌بایست به عوامل بیرونی عادت‌دهی شوند که این با مواجه سازی آرام نشاءها با محیط بیرون و طولانی ساختن زمان قرار گرفتن در محیط بیرون صورت می‌گیرد تا هنگامیکه نشاءها قدری سخت شوند.

2- هوای مناسب: هوای مرطوب ی بارانی، موقعیت ایده‌آلی برای نشاءکاری است. اگر پیش‌بینی هواشناسی نشان نمی‌دهد که هوا ابری است، نشاءها را صبح زود، وقتیکه آفتاب کمی وجود دارد بکارید.

3- چند روز قبل از انتقال نشاءها به زمین، کوددهی با کود مایع به تحمل شوک حاصل از انتقال توسط نشاءها کمک خواهد کرد. نشاءها را چند ساعت قبل از کاشت در زمین کاملا آبیاری نمایید.

4- زمان‌بندی: نشاءها را پیش از ظهور برگ‌های حقیقی به زمین انتقال ندهید. نشاءها باید پر و سالم به نظر برسند اما زیاد بلند و باریک نباشند چراکه نشاءهای بزرگتر سخت‌تر از باقی نشاءها با شرایط زمین سازگاری می‌یابند.

5- حفره‌های کاشت نشاء را قبل از اینکه نشاءها را از سینی خارج نمایید آماده نمایید. این در به حداقل رساندن شوک وارده به نشاء کمک می‌نماید، زیرا ریشه‌ها زیاد در مقابل آفتاب یا باد قرار نمی‌گیرند.

6- نشاءها را با دقت جابجا نمایید. هنگام برداشتن نشاءها از سینی، آن‌ها را به ملایمت خارج سازید و مراقب باشید که به ریشه‌ها فشار وارد نشود. هرقدر می‌توانید دقت کنید که خاک اطراف ریشه نشاء روی آن باقی بماند.  

7- قبل از کاشت نشاء مقداری کمپوست یا کود آلی در هریک ازحفره‌ها بریزید.

عمق کاشت نشاء چقدر باشد؟

ریشه‌های محصولاتی مثل چغندرقند، کاهو، آرتیشو و توت‌فرنگی باید درست زیر سطح خاک قرار گیرد، درست بالای طوقه نشاء (جایی که نشاء شروع به رشد می‌کند). هندوانه، طالبی، کدو و خیارباید قدری عمیق کشت شوند، بطوریکه خاک تا زیر قاعده اولین برگ‌های نشاء بالا بیاید. درحالی‌که سبزی‌هایی مثل گوجه‌فرنگی، فلفل و بادمجان باید کاملا عمیق کشت شوند یعنی برگهای اولیه نیز زیر خاک قرار گیرند. عمق کاشت نشا

منبع: Vegetable gardener

مترجم: دکتر ملیحه افتخاری (واحد تحقیق و توسعه شرکت دانش بنیان نهال گستر رویان)

جهت سفارش انواع نشاء سبزی، صیفی و دارویی با شماره زیر تماس حاصل نمایید:

09399994643

/0 دیدگاه /توسط
کود آبیاری

مدیریت کوددهی در تولید نشاء صنعتی

عمل کوددهی در تولید نشاء صنعتی معمولا با استفاده از محلول پایه تهیه شده از کود مورد نظر صورت می‌گیرد (شکل 1 و 2). کود محلول

شکل 1. فرمولاسیون کود تجاری برای تهیه محلول‌های غذایی

تهیه محلول مادری مواد غذاییشکل 2. محلول پایه ماده غذایی تهیه شده از کودهای موجود تجاری محلول در آب

محلول پایه با غلظت مشخص محاسبه و به خطوط آبیاری تزریق می‌شود که هم‌زمان با آبیاری در دسترس گیاه قرار می‌گیرد. کاربرد کود و آب از طریق سیستم آبیاری، کود آبیاری نامیده می‌شود. درصورتیکه از بستر کشتی حاوی مواد مغذی استفاده شود، کود آبیاری یک یا دو هفته معمولا به تأخیر انداخته می‌شود. در غیر این صورت کود آبیاری را زمانی شروع کنید که اولین برگ حقیقی شروع به ظهور می‌نماید. جهت اطمینان از اینکه نشاءها به قدر کافی کوددهی شده‌اند، در طول کود آبیاری، محلول غذایی را تا حدی به بستر کشت اضافه کنید که از سوراخ‌های پایین حفره‌های سینی جاری شود. به علاوه، این حالت با شستشوی کود باقیمانده در بستر به جلوگیری از آسیب نمک به گیاهچه‌ها، کمک می‌کند.

هنگام پرورش نشاء، به یاد داشته باشید که بزرگترین گیاه همیشه بهترین نیست بلکه در واقع، می‌تواند نامطلوبترین گیاه باشد. برنامه کودی باید به طور موثر مدیریت شود تا گیاهچه‌هایی ضخیم، محکم و به رنگ سبز نه چندان پررنگ پرورش یابند که بعد از انتقال به زمین، به طور مطلوب رشد نمایند. بازار فروش هدف خود را به هنگام کوددهی در نظر داشته باشید. برخی بازارهای هدف مثل فروشندگان عمده گل‌های فصلی، ممکن است نشاءهایی بزرگتر و با رنگ سبز تیره‌تر بخواهند. تولید این نوع گیاهان معمولا نیاز به سطوح کودی بالاتری دارد. برای پرورش موفق نشاء باکیفیت، برنامه کودی را در تمام طول تولید به دقت مدیریت نمایید.

برای کمک به مدیریت کوددهی محصول، اندازه‌گیری EC می‌تواند در تعیین میزان کود مورد استفاده، زمان استفاده از آن و زمان کاهش مصرف کود، مفید باشد. ECمترهای ارزان قیمت، ابزار مناسبی برای مدیریت کوددهی محصول هستند که از فروشندگان لوازم گلخانه قابل تهیه هستند و ابزار مفیدی برای مدیریت کودی محصول می‌باشند. EC به صورت میلی‌موس (1000 میکروموس) بر سانتیمتر (mMohos/cm) بیان می‌شود. EC تا 0.75 میلی‌موس بر سانتیمتر نشان‌دهنده مقادیر پایین نمک‌های محلول و عدم آسیب نمک می‌باشد. EC از 1 تا 2 میلی‌موس بر سانتیمتر نیز معمولا بی‌خطر است. لیکن، هنگامی‌ که EC به 2.25 میلی‌موس بر سانتیمتر می‌رسد، پتانسیل آسیب نمک افزایش می‌یابد. می‌بایست EC به طور دقیق کنترل شود و اقدامات اصلاحی برای بسترهای کشت دارای EC بالاتر از 2.25 میلی‌موس بر سانتیمتر براساس روش عصاره اشباع (که در زیر ذکر شده است) انجام شود. اگر سطوح بسیار بالا باشد، کاربرد کود یا غلظت آن را کاهش دهید، نمک‌های محلول را از بستر کشت با آب خالص (بدون کود) بشویید و از کودهایی با شاخص نمک پایین استفاده نمایید. روش‌های مختلفی برای عصاره‌گیری نمونه جهت تعیین ‌EC وجود دارد. روش عصاره اشباع یا SEM، روش عصاره‌گیری Virginia Tech که به طور خلاصه VTEM نامیده می‌شود،روش 1:2 (آب:بستر کشت) و روش 1:5 (آب:بستر کشت) تهیه می‌شوند. روش‌های عصاره‌گیری 1:2 و 1:5 نیاز به نمونه‌های هوا خشک دارند، بنابراین در اینجا بحث نمی‌شوند.

روش عصاره‌ اشباع نیاز به حدود 200 میلی‌لیتر نمونه بستر اشباع شده با آب دارد. آب مقطر یا دیونیزه را به بستر اضافه کنید تا حدی که سطح آن صیقلی به نظر برسد. پس از 1.5 ساعت، آن را با استفاده از پمپ خلاء و کاغذ صافی فیلتر نموده و محلول حاصل را برای اندازه‌‌گیری EC مورد استفاده قرار دهید.

در روش VTEM آب مقطر یا دیونیزه در بستر ریخته شده و جمع‌آوری می‌شود. رطوبت بستر باید به حد ظرفیت یا نزدیک آن برسد که با آبیاری بستر به مدت 2 ساعت کامل پیش از عصاره‌گیری می‌توانید به آن دست یابید. برای یک سینی نشاء، حدود 200 میلی‌لیتر آب مقطر یا دیونیزه برای جمع‌آوری 50 میلی‌لیتر محلول شستشو استفاده می‌شود که ممکن است نیاز باشد چندین بار تست کنید برای این که مشخص شود چه مقدار آب به بستر اضافه نمایید تا به 50 میلی‌لیتر آب حاصل از آبشویی دست یابید. روش VTEM تقریبا همیشه EC پایین‌تری نسبت به روش SEM نشان می‌دهد. جدول 1 روش‌های تبدیل بین دو روش را لیست می‌کند، اما توجه داشته باشید که این تنها یک تخمین است و نتایج شما ممکن است بسیار متفاوت باشد.

جدول 1. تبدیل بین هدایت الکتریکی SEM و VTEM (میلی‌موس بر سانتیمتر).

برای تبدیل از ضرب کنید در اضافه کنید برای تبدیل به
VTEM 0.2 0.32 SEM
SEM 2.76 0.40 VTEM

 1mMoho/cm = 1 milliSiemens/cm (mS/cm) = 1 deciSiemens/m (dS/m).
1 mMoho/cm = 1,000 micromohos/cm (mMohos/cm)

غلظت عناصر غذایی

مقدار کود لازم در هر زمان بستگی به نوع نشاء، تعداد مراحل کاربرد کود، مرحله رشد، محیط رشد و مقدار کود موجود در بستر (اگر استفاده شده باشد) دارد. به عنوان یک قانون کلی، هرقدر گیاهچه‌ها بیشتر کود آبیاری شوند، غلظت مورد نیاز برای هر کود آبیاری کمتر خواهد بود.

کود آبیاری از بالا

اگر قصد کوددهی با هر آبیاری را دارید، با دامنه غلظت‌ نیتروژن 30 تا 50 پی‌پی‌ام (قسمت در میلیون) شروع کنید و غلظت را به مقدار لازم تغییر دهید. برای گوجه‌فرنگی، فلفل و کلم‌سانان غلظت‌های بیشتر و برای کدوییان (هندوانه، کدو و غیره) از غلظت‌های کمتر استفاده کنید. زمانی‌که درجه حرارت بالاست (اواخر بهار و تابستان)، از غلظت بالاتر و زمانی‌که درجه حرارت خنک‌تر است، از غلظت‌های کمتر استفاده کنید. به خاطر داشته باشید که نیاز کودی ممکن است با نوع محصول و شرایط رشد تغییر کند. اگر روزانه غلظت نیتروژن بالای 50 پی‌پی‌ام استفاده می‌کنید، احتمالا نشاءها دچار بیشبود شوند. اگر گیاهچه‌ها یک تا سه بار در هفته کوددهی می‌شوند،محلول غذایی غلیظ‌تری استفاده کنید. برای مثال، اگر کود آبیاری به صورت یک بار در هفته تنظیم شده است، ممکن است غلظت نیتروژن 250 تا 300 پی‌پی‌ام نیاز باشد.

اگر غلظت‌ها بالاتر از سطوح توصیه شده هستند، باعث رشد بیش از حد شده، کیفیت نشاء را کاهش می‌دهند. محلول‌های غذایی بسیار غلیظ (که گاها “داغ” ی‌گفته می‌شوند) اغلب سمی هستند و احتمال سوزاندن گیاهچه‌، آسیب به ریشه یا حتی از بین رفتن گیاهچه‌ وجود دارد. اگر یک محلول داغ تصادفا استفاده شد، بستر را با آب خالص به طور کامل بشویید بطوریکه برگ‌های گیاهچه‌ها و بستر کاملا شسته شوند.

آبیاری تحتانی – سیستم شناور

تحقیقات در فلوریدا با استفاده از سیستم شناور (فشار و جریان) نشان می‌دهد که غلظت 30 تا 45 پی‌پی‌ام نیتروژن (آبیاری تحتانی، روزی 30 دقیقه) منجر به تولید بهترین نشاءها می‌شود.

EC نیز می‌تواند برای تعیین و تخمین مواد جامد محلول کل (TDS) در محلول کودی به صورت پی‌پی‌ام استفاده شود. با قرائت EC آب شروع کنید. برای مثال اگر EC آب 0.25 میلی‌موس بر سانتیمتر باشد، این مقدار باید از EC محلول اشباع بستر قبل از محاسبه غلظت (پی‌پی‌ام) تفریق شود. برای تخمین  تبدیل EC به پی‌پی‌ام TDS، محاسبات زیر را انجام دهید:

ppm = EC x 670 (for 0.9 – 1.9 mMohos/cm)
ppm = EC x 700 (for 2.0 – 2.8 mMohos/cm)

به خاطر داشته باشید که اگر قرائت EC بستر 1.5  و EC آب 0.25 میلی‌موس بر سانتیمتر باشد، 0/25 را از 1/5 کم کنید و سپس غلظت TDS را مکاسبه نمایید که در این مورد، 838 پی‌پی‌ام TDS می‌باشد. جدول 2 دامنه تقریبی مقایسه نیتروژن، TDS و EC را می‌دهد. تعیین میزان TDS می‌تواند در برآورد کارکرد صحیح سیستم شما مفید باشد.

جدول 2. راهنمای مقایسه نیتروژن، مواد جامد محلول (TDS) و هدایت الکتریکی (EC)

نیتروژن (ppm) TDS (ppm) EC (mMohos/cm)
50 450-550 0.6-0.7
50-75 550-600 0.6-0.7
75-100 600-800 0.7-0.9
100-125 800-1100 0.9-1.8
125-200 1100-1600 1.8-2.2

From the Greenhouse Tomato Handbook. Mississippi State Univ. Publ. 1828.

فرمولاسیون‌ها

انواع و آنالیزهای کودی مختلفی در تولید نشاء توسط پرورش‌دهندگان استفاده می‌شوند. کودها را بسیار با دقت انتخاب و استفاده کنید. فرمولاسیون‌های سمی برای گیاه که برای نشاء سبزیجات نیستند، استفاده نکنید. برای آبیاری از بالا، کودهایی را انتخاب کنید که برای استفاده از بالای گیاهچه فرموله شده‌اند و میزان کود را جهت اجتناب از آسیب گیاهان به دقت کنترل نمایید.

همچنین بسیار مهم است که فرمولاسیون‌های تهیه شده برای ساخت محلول پایه یا برای مخلوط کردن مستقیم در آب آبیاری، 100 درصد قابل حل در آب باشند. در غیر اینصورت، نمی‌توانید از غلظت یا مقدار کل مواد غذایی بکار رفته مطمئن باشید. در جدول 3 برخی کودها و مقادیر لازم برای ساخت 50 پی‌پی‌ام و 100 پی‌پی‌ام محلول غذایی لیست شده است.

اگر قصد استفاده از محلول پایه غلیظ در سیستم آبیاری دارید، دقت داشته باشید که نیترات کلسیم را با ماده حاوی فسفر مخلوط نکنید چون رسوب فسفات کلسیم تشکیل خواهد شد. ناسازگاری‌های معمول دیگر شامل سولفات‌ها و کلسیم، فسفات‌ها و آهن می‌باشند. این مسأله را می‌توان با تهیه محلول استوک هریک از این عناصر به طور جداگانه حل نمود. به علاوه، نیترات کلسیم گرید گلخانه‌ای باید استفاده شود که قابل حل در آب می‌باشد.

جدول 3. گرم کود انتخابی لازم در 379 لیتر آب برای 50 و 100 پی‌پی‌ام نیتروژن و پتاسیم

ماده کودی گرم در 100 لیتر آب
 50ppm N and K 100ppm N and K
1. نیترات آمونیوم و 42.5 85
نیترات پتاسیم 57 113.5
2. نیترات سدیم و 76.5 150.2
نیترات پتاسیم 57 113.5
3. نیترات کلسیم و 76.5 150.2
و نیترات پتاسیم 57 113.5
4. اوره و 28.3 57
نیترات پتاسیم 57 113.5
5. 12-12-12 148.8 297.7
6. 15-0-15، 15-15-15 120.5 241
7. 20-20-20، 20-10-20 90.7 178.6

Knott’s Handbook for Vegetable Growers, Third Edition. 1988. O.A. Lorenze & D.N. Maynard. New York: John Wiley & Sons.

توجه: برای ساخت محلول غذایی تنها از فرمولاسیون‌های کودی قابل حل در آب استفاده نمایید.

برنامه ریزی مصرف کود

تولیدکنندگانی که با سیستم‌های آبیاری اتوماتیک کار می‌کنند معمولا ترجیح می‌دهند که با هر آبیاری کود نیز بکار ببرند. این کار بسیار خوب است زیرا کسی مجبور نیست مراقب دفعات کوددهی باشد. به علاوه، بکار بردن کود در هر آبیاری، عناصر را دائما تأمین می‌کند و احتمال ایجاد علائم کمبود را کاهش می‌دهد.

لازم نیست کود را با هر آبیاری بکار ببرید، لیکن، تولیدکنندگانی که از سیستم اتوماتیک آبیاری استفاده نمی‌کنند، ترجیح می‌دهند هر دو روز یکبار یا حتی کمتر کوددهی نمایند. چون بستر بدون خاک حاوی عناصر کمی هستند، کودآبیاری را طوری برنامه‌ریزی کنید که گیاهچه‌ها حداقل هفته‌ای یکبار کوددهی شوند. غلظت کودها در آب کودآبیاری باید حدود 250 تا 300 پی‌پی‌ام برای گیاهچه‌هایی باشد که یکبار در هفته کوددهی می‌شوند. همچنین، میزان کود ممکن است براساس هوای محیط نیاز به تنظیم داشته باشد. با افزایش درجه حرارت، رشد گیاه و نیاز به کود می‌تواند افزایش یابد. درطول دوره‌های طولانی ابری بودن هوا، برای جلوگیری از بلند شدن گیاهچه‌ها، کوددهی را کاهش دهید. کاربرد کود و آب می‌تواند پنج تا هفت روز قبل از مقاوم سازی نشاءها کاهش داده شود.

زمان‌بندی در تولید نشاء مهم است. وقتی‌که زمان کاشت فرا می‌رسد، گیاهچه‌ها باید برای کاشت آماده باشند. جدول 4 تعداد هفته‌های تقریبی لازم برای تولید نشاء سبزیجات را نشان می‌دهد. عوامل دیگر مثل میزان نور، دمای گلخانه، آبیاری و کود بر زمان تولید اثر می‌گذارند. به علاوه، مقاوم‌سازی گیاهان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و با پایین آوردن درجه حرارت و یا کاهش میزان آب همراه می‌شود. اما کدوئیان را با درجه حرارت‌های کمتر از 12 درجه سانتیگراد مقام‌سازی نکنید. قرار گرفتن در معرض دماهای سرد می‌تواند پتانسیل عملکرد کدوئیان را کاهش دهد.

جدول 4. مدت زمان تولید تخمینی برخی سبزیجات

محصول

مدت زمان تولید (هفته)

بروکلی

 5-7
کلم

5-7

خیار

 2-3

بادمجان

5-7

طالبی

3-5

فلفل

5-7

اسفناج

2-4

گوجه‌فرنگی

5-7

هندوانه

3-5

Adapted from Knott’s Handbook for Vegetable Growers, 4th Edition. D.M. Maynard & G.J. Hochmuth. 1997.

 

برای اطلاعات بیشتر در مورد کوددهی و نوع کود مورد استفاده با ما تماس بگیرید:

02188222004-5

 ادامه مقاله را در پست‌های بعدی دنبال کنید.

منبع:

George E. Boyhan and Darbie M. Granberry, Commercial Production of Vegetable Transplants, Extension Horticulturists

مترجم: دکتر ملیحه افتخاری (واحد تحقیق و توسعه شرکت دانش بنیان نهال گستر رویان)

 

/1 دیدگاه/توسط
انگور دیم

کشت و نگهداری انگور دیم

انگور از گیاهان متحمل به خشکی است که در صورت وجود شرایط مطلوب می‌تواند بصورت دیم کشت گردد.

چاله کنی:
می‌بایست از اواخر مرداد تا اوایل شهریور ماه چاله‌های کاشت حفر شوند. ابعاد گودال 100×100 سانتیمتر با ارتفاع 120 سانتیمتر انتخاب می‌شود، البته در خاک‌های حاصلخیزتر می‌توان ابعاد چاله‌ها را کمتر از میزان فوق‌الذکر در نظر گرفت. جهت پرکردن چاله‌های کاشت، علاوه بر خاک سطحی می‌توان از کود دامی ، پوشال برنج، سوپرجاذب‌ها و یا مواد دیگری که نفوذپذیری خاک را افزایش می‌دهند، استفاده کرد. معمولاً تا حدود 20 سانتیمتر از ته چاله را با مخلوط کودهای دامی، فسفاته و پتاسه پر نموده و سپس بر روی آنها 30-20 سانتیمتر خاک سطحی (ترجیحاً خاک سبک) ریخته و سپس قلمه انگور را که در حال گذراندن دوران خواب است داخل گودال می‌کاریم سطح چاله بایستی پایین‌تر از سطوح خاک اطراف بوده به‌صورتی‌که با یک شیب ملایم آب اطراف را به چاله‌ها هدایت نماید، پس از سبز شدن قلمه، توصیه می‌شود از مالچ پلاستیکی روی سطح چاله استفاده کرده و آن را با لایه نازکی از خاک بپوشانند، این کار به منظور کاهش میزان تبخیر و تعرق، انجام می‌شود.

کاشت قلمه:
اگر در منطقه مورد کاشت، زمستان با یخبندان شدید توام باشد بایستی در اواخر زمستان اقدام به کشت قلمه نمود، لیکن اگر زمستان ملایم باشد می‌توان قلمه را در اواسط پاییز در محل اصلی کاشت. در این حالت، آب حاصل از بارش باران و برف، باعث استقرار اولیه قلمه می‌شود. قلمه به طول یک متر خواهد بود که بصورت مورب در چاله قرار می‌گیرد (بهتر است از قلمه پاشنه‌دار استفاده شود).
فواصل کاشت انگور دیم به میزان بارندگی بستگی دارد و از 4*5 متر در منطقه با بارندگی بیش از 500 میلیمتر تا 7*7 متر در مناطق با بارندگی 200 میلیمتر متغیر است. (در مناطق با بارندگی 300-200 میلیمتر فواصل کاشت 6*6 متر است).
در بسیاری از موارد کاشت نهال نتیجه بهتری از قلمه بدنبال خواهد داشت بخصوص اینکه دارای تلفات کمتری خواهد بود.

تهیه زمین و بستر سازی:
در این زمینه، بایستی همزمان دو کار متفاوت انجام گیرد:
❌در حوزه نفوذ (اطراف تنه) می‌بایست نفوذپذیری را افزایش و روان آبی را کاهش داد به این منظور، باید این منطقه را شخم زد از مالچ و از مواد جاذب‌الرطوبه، کود دامی و مواد آلی نیز در این منطقه استفاده کرد.
❌سطح زمین را بصورتی شیب‌بندی کرد که برای هر درختچه مو یک حوزه آبگیر ایجاد شود، بطوریکه این حوزه آبگیر در فاصله بین دو بوته مجاور تقسیم شده باشد، با این کارآب‌های ناشی از بارندگی‌های فصلی را به سمت هربوته هدایت نموده و بدین ترتیب استفاده بهینه از نزولات جوی بعمل می‌آید.

تامین نهال:
نهال مورد استفاده از ارقام مرغوب تجاری، اصیل، سالم و با کیفیت انتخاب شود که تحت نظارت کمیته فنی نهال استان تولید ودارای گواهی بهداشتی از مدیریت حفظ نباتات و مورد تایید موسسه تحقیقات ثبت و گواهی بذر و نهال باشد، از نهال انگور سالم و مناسب برای تازه‌خوری که دارای حبه درشت، بازار پسند، بیدانه و خاصیت حمل و نقل بالا باشد استفاده شود.

استاندارد نهال انگور:
ارتفاع نهال حداقل 30 سانتیمتر و قطر آن یک سانتیمتر سن نهال از زمان کاشت قلمه حداکثر 2 سال باشد.

اهمیت آب:
1 بر اساس آمار و اطلاعات منتشره، از کل اراضی 164 میلیون هکتاری کشور، در حال حاضر 18/8 میلیون هکتار در چرخه تولید محصولات کشاورزی قرار دارد. از این مقدار حدود 8 میلیون هکتار به صورت آبی و حدود 6/3 میلیون هکتار به صورت دیم و بقیه به صورت آیش آبی و دیم مورد بهره‌برداری قرار دارند . در ارتباط با منابع آب نیز از حدود 93 میلیارد متر مکعب منابع آب مصرفی کشور حدود 86 میلیارد متر مکعب به حساب مصارف کشاورزی منظور می‌گردد.

اصول کلی در هرس انگور (هرس باردهی):

1- باید توجه داشت که برداشت محصول با کمیت و کیفیت مطلوب از یک تاکستان، به طرز تقسیم و توزیع جوانه‌ها بر روی قسمت‌های مختلف شاخه های مو بستگی داشته و نه باقی گذاشتن باقی گذاشتن تعداد زیاد جوانه‌های بارده.

2- مو درختچه‌ای است که جوانه‌های بارده (مولد خوشه انگور) را بر روی شاخه‌های سال جاری تولید می‌کند و باردهی این جوانه‌ها در اکثر ارقام انگور هنگامی که شاخه‌های سال جاری بر روی شاخه دو ساله قرار گرفته باشند بیشتر خواهد بود .

3- چون شاخه‌ها و بازوهای پیر (8- 5 ساله) بتدریج تاثیر خود را در کمک به باردهی جوانه‌ها عملا از دست می‌دهند ، لذا بایستی با حفظ تناسب بین شاخه‌های یک ساله و چند ساله (بر اساس قدرت مو) آنها را حذف و جهت تجدید این بازوها از نرک‌های قوی (شاخه های یکساله‌ای که از شاخه‌های چند ساله روئیده‌اند و جوانه‌های آن بارده نمی‌باشند) که در پایین بازوها و در روی تنه مو تشکیل می‌شود، استفاده نمود .

4- در یک شاخه یکساله باردهی جوانه ها به ترتیبی که بر روی شاخه قرار دارند نسبت به واریته ها فرق داشته بطوریکه در بعضی از ارقام انگور جوانه ها ی پایین ، و در عده ای جوانه های نسبتا بالا بارده هستند .بطور کلی اولین و دومین جوانه های تحتانی شاخه یکساله مثل شانزدهمین تا هیجدهمین جوانه بالایی با آنکه کم و بیش بارور می شوند،علیهذا مانند جوانه های سوم تا شانزدهم از پایین به بالا کاملا بارده نخواهند بود و در بین جوانه های سوم تا شانزدهم جوانه های وسطی هر شاخه معمولا بارده تر از سایر جوانه هامی باشند که البته بر حسب رقم و نوع انگور متفاوت خواهد بود .

5- مهمترین عمل هرس انگور تعیین و نگهداری جوانه های لازم بر روی هر پایه مو می باشند .عوامل محیطی ، ارقام انگور با مختصات مربوطه ، سن بوته مو ،تعداد درخت در هکتار ، سیستم هرس قبلی ، روش های به زراعی هر کدام از عوامل مذکور به سهم خود نقش اساسی را در تعیین تعداد جوانه لازم پس از هرس به عهده خواهند داشت .

انجام هرس فرم دهی:
پس از اینکه نهالهای انگور جدید کشت شدند سر نهال در 50 سانتی متری از سطح خاک قطع می شود. در طول اولین فصل رشد، جوانه برداری بهاره یا تابستانه که رشد درخت در فصل اول را هدایت می کند می تواند نخستین هرس دوره خواب را تسهیل نماید اما این عمل ضروری نیست. قطع شاخه های متقاطع، پاجوش و نرکها می تواند موثر باشد.
❌هرس انگور پس از اولین فصل رشد در تعیین شکل نهائی و عملکرد آن سرنوشت ساز است.
در کاشت دیم بایستی طوری هرس کنیم که اولاً رشد رویشی بیش از حد نشود و ثانیاً نور زیاد به درون تاج نرسد. معمولاً هرس شدید زمستانه منجر به رشد رویشی زیاد از حد در تابستان خواهد شد که در کشت دیم نامطلوب می باشد.

هرس باردهی:

انجام هرس تعادلي بصورت سبك با حفظ فرم بوته و باقی گذاشتن شاخه های جانشين

انجام هرنوع هرس ميبايست بوسيله قيچی ضدعفونی شده با محلول 10% وايتكس انجام گيرد تااز انتقال بيماری های ویروسی جلوگیری گردد.

بهترين زمان هرس خشك در مناطق سردسیری، اوايل بهار قبل از باز شدن جوانه هاست. اگر بوته ها زودتر هرس شوند، بيشتر در معرض خطر يخبندان قرار ميگيرند.

درباره سر زنی مو (نوک مو)

سر زنی مو یا نوک مو ( اصطلاحا هزاوه میگن توک مو ) برای تقویت خوشه انگور، هوادهی به زیر مو، پیشگیری از رشد آفات به ویژه جیرجیرک، خوشرنگ شدن خوشه انگور، پیشگیری از زرد شدن برگ های پایین دستی و . . . انجام می گیرد.
در هنگام سر زنی بایستی به نکات زیر دقت نمود:
1- سر زنی نباید قبل از گلدهی و در هنگام گلدهی انگور انجام شود.
2- انگور یاقوتی تا قبل از برداشت نباید سرزنی شود .(مگر درست چند روز قبل از برداشت برای رنگ پذیری بهتر انگور)
3- در مورد انگور صاحبی هنگام سر زنی بایستی احتیاط شود، بی احتیاطی موجب گندیدگی خوشه انگور و یا سبز ماندن انگور خواهد شد.
4- انگور عسگری نیاز به سرزنی کمتری دارد، این نوع از انگور نیاز به هرس سبز دارد.
5- انگور نوع کشمشی(بیدانه سفید) و فخری نیاز بیشتری به سرزنی دارند.
6- باغ هایی که در خاکهای شنی و کم آب احداث شده اند نیاز کمتری به سر زنی دارند.
7- اصل مهم در سرزنی وضعیت مو، رشد مو، وضعیت اطراف آن، میزان آب و . . . است.
دقت داشته باشیم که هرس و سرزنی مو اصلی اساسی است که عدم توجه به آن باعث کاهش بهره‌برداری و حتی خسارت به باغ می گردد.

كوددهی:
بر اساس آزمون خاك و آزمون برگ ، مصرف كود دامی پوسيده به همراه كودهای شيميايی بصورت چالكود ، از زمان خزان برگ تا يك ماه قبل از بيدارشدن بوته های انگور انجام گيرد. در صورتيكه آزمايش خاك قبل از احداث باغ انجام شده باشد، براي كنترل وضعيت تغذيه لازم است در مرحله پس ازريزش گل از برگهای روبروی ميوه نمونه برگ به همراه دمبرگ تهيه و ميزان عناصر ازت ،پتاسيم و فسفر تعيين و براساس نتايج آزمون خاك و آزمون برگ توصيه كودی انجام گيرد.

روش چالكود: حفر ۴-۲ چاله به عمق ۴۰ -۳۰ سانتيمتر و به فاصله ۵۰-۳۰ سانتيمتر از تنه درخت و يا دفن كود در فاصله ۵۰ -۳۰ سانتيمتری اطراف تنه (قسمتی که ریشه های مویین وجود دارند)
انجام محلولپاشی دو نوبت در بهار قبل و پس از گلدهی توصیه می شود.
سه بار محلولپاشی اخیر ؛ در زمان وبا ترکیب زیر توصیه شده است :
اوره ۳ در هزار + سولوپتاس ۳ در هزار + سولفات روی ۳ در هزار + سم توپاس به مقدار 150 سی سی در 1000 لیتر آب

چگونه تشخیص بدهیم که بوته های انگور تغذیه متعادل داشته و ذخیره خوبی دارند؟
– اگر در فصل پاییز تاکها را بررسی کنیم می توانیم در نهایت تجزیه و تحلیل کنیم که چقدر توصیه هایمان با تجزیه و تحلیل یا آزمون و خطا همراه است.
در واقع نتیجه نهایی مدیریت انجام شده یک سال را چطور ارزیابی می کنیم؟
با ساده ترین روش که برای باغدار امکان پذیر باشد.
صحبت از توصیه کودی نیست. ارزیابی وضعیت تغذیه ای باغ در پایان سال است. برای هر رقم، منطقه، باغ، و..
همانگونه که قبلا ذکر شد ذخیره بیشتر کربوهیدرات در بوته های انگور نشانه قرارنگرفتن بوته های انگور در فصل رشد در معرض تنش می باشد. تنش می تواند خشکی، آبی، تغذیه ای یا حمل آفات و بیماری ها باشد.

اما ممکن است که بوته انگور در معرض تنش نبوده باشد اما مدیریت ما موجب هدر رفت منابع و هزینه باغدار و گرفتن نتیجه عکس از لحاظ کمیت و کیفیت محصول شده باشد
1- یکی از راه های ارزیابی مدیریت تاکستان در سال گذشته، بررسی میان گره های شاخه های بوته های انگور تاکستان است.
همانطور که می دانید هر رقم فاصله گره هایش در یک محدوده قرار دارد به عنوان مثال انگور عسکری میان گره های کوتاه دارد و در میان بوته های انگور یاقوتی در فصل خواب به راحتی با استفاده از این صفت می توانید شناسایی اش کنید
حالا اگر در فصل پاییز وارد باغ شوید ببینید میان گره های این رقم فاصله بیشتر از نرمال این رقم دارند چه نتیجه ایی می گیرید؟
این فاصله بیشتر از نرمال نشانه رشد سریع شاخه های انگور عسکری در اثر مصرف زیاد آب در تاکستان و هم چنین مصرف بیش حد کود ازته در تاکستان بوده بطوریکه بوته انگور به دلیل رشد سریع شاخه ها فرصت ذخیره کربوهیدرات را نداشته است

البته کوتاه بودن میان گره ها هم می تواند نشانه بیماری ویروسی باشد.
بنابراین با یک بررسی ساده میان گره شاخه های انگور می توان وضعیت مدیریت آبیاری و کود ازته در سال گذشته را بررسی کرد.
اما یک نشانه مهم دیگر است که می تواند این بررسی را کامل کند.
رشد رویشی بیش از حد نمی تواند عیب یا حسن باشد. تشخیص خوب بودن یا بد بودن این رشد برای تاکستان باید با بررسی ذخیره کربوهیدرات مشخص شود و عدم رقابت با رشد میوه.

2- نشانه دیگر در مورد وضعیت مدیریت تغذیه و… باغات انگور در پاییز؛ بررسی مستقیم کربوهیدرت شاخه های انگور است.
همانطوری که قبلا گفته شده ذخایر غذایی به صورت نشاسته و قندهای گلوگز، فروکتوز و سوکروز در ریشه و آوندهای شاخه ذخیره می شوند.
برای روئیت این ذخایر کافی است که شاخه انگور را با قیچی باغبانی برش دهید.
وقتی این شاخه یکساله انگور را برش دادید دو قسمت کاملا مشخص می بینید.
یک قسمت که مغز است و قهوه ای رنگ و قسمت دیگر سبز است که همان ذخایر کربوهیدرات و عمدتا نشاسته است

بنابراین هر چه قسمت سبز بیشتر باشد و نسبت مغز کمتر باشد نشانه تغذیه متعادل و ذخیره مناسب کربوهیدرات است
و برعکس نسبت بیشتر مغز نشانه عدم مدیریت مناسب تاکستان است.
البته این نسبت ربطی به قطر شاخه و یا حجم رشد تاک ها ندارد.
اگر شما انگورکاری کرده باشید و بوته انگور را هرس کرده باشید می بینید که شاخه های قطوری وجود دارند که نسبت قسمت سبز به مغز در خیلی کم است.
بنابراین در هنگام هرس نباید جوانه های روی این شاخه را برای سال بعد در نظر گرفت.

این دو فاکتور ساده ترین و کاربردی ترین روش ها برای بررسی وضعیت مدیریت تاکستانتان در سال گذشته است.
وجود شاخه های قوی در انگور مزیت نیست بلکه یک عیب است و نشانه نگهداری تعداد جوانه کم در زمان هرس در سال قبل می باشد.
بهتر است بگذارید شاخه کاملا برسد و چوبی شود.
این نوع تشخیص به شما می تواند بگوید که پارسال در مدیریت باغتان موفق عمل کردید یانه؟ و کمک زیادی به هرس و حتی قلمه گیری هم بکند.
اما مدیریت باغ فقط هرس نیست، بیش از صد مورد در مدیریت باغ تاثیر دارند. و باید هر مورد را بر اساس روش علمی خودش دقیق انجام داد تا در پاییز سال آینده شاخه ها وضعیت خوبی را نشان بدهند.

كنترل آفات و امراض:

آفات مهم انگور به شرح زير می باشد:
– زنجره مو
– زنجرك مو
– خوشه خوار انگور

  • زنجره مو: هرس و انهدام شاخه های تخم ريزی شده دراواسط تابستان ، بیلکاری تاکستان قبل از خروج پورها در اواخر خرداد و اوایل تیر ماه از جمله روشهای مبارزه با این آفت ذکر شده است.
  • زنجرك مو : استفاده از حشره كش های مناسب نفوذی در اواسط فصل (حدود ۱۵ روزقبل از برداشت ميوه بصورت غوره)
  • كنه نمدی مو: مصرف تركيبات گوگردی عليه سفيدك اين بيماری را نيز كنترل مي كند. يا مصرف كنه كش بعداز تشكيل ميوه.
  • خوشه خوار مو: استفاده ازحشره كش های مناسب مانند آوانت،دیازینون و زولون و ….، در فصل رشد ۳-۲ بار بر اساس اطلاعيه و پیش اگهی حفظ نباتات

بيماریهای مهم انگور عبارت اند از:
1- بيماری سفيدك دروغين يا داخلی مو
2- بيماری پوسيدگی سفيد ريشه ی مو
3- بيماری سفيدك سطحی يا حقيقی مو

  • شايع ترين بيماری بوته‌ی انگور سفيدك سطحی يا حقيقی مو میباشد كه عامل آن گونه‌ای از قارچ ها به نام ترپازول ها است. جهت مبارزه با اين نوع بيماری گوگرد جامد را به شكل پودر زیر بوته ها می پاشند همچنين برای اين كار از قارچكش توپاس استفاده ميكنند اين عمل سه بار در تابستان به فاصله‌ی ۱ ماه از هم انجام ميشود .
  • سفيدك پودری: ايجاد تهويه با انجام هرس مناسب و مصرف كالكسين يا استفاده از سموم حفاظتي يا گوگرد ۲ بار پس از تشكيل ميوه به فاصله ۱۵ روز (مصرف سموم گوگردی در دمای بيش از ۳۰ درجه انجام نگيرد).
  • گال باكتريايي یا سرطان مو: استفاده از قلمه های ريشه دار گواهی شده و عاری از بيماری، استفاده از قيچی ضدعفونی شده و جلوگيری از تماس قيچی باغبانی آلوده با بوته های سالم، سوزاندن بوته های آلوده به همراه طوقه و ريشه و ضدعفونی محل استقرار بوته با آب آهك، حفاظت تنه و شاخه ها در برابر سرمای شديد زمستان، دو شاخه کردن تنه اصلی مو بوسیله هرس،…از جمله روشهای پیشگیری و مبارزه با این بیماری ذکر شده است.
  • بيماريهای ويروسي: استفاده از قلمه ريشه دار گواهی شده و سالم، انهدام بوته های آلوده، كنترل ناقلين و كنترل علفهای هرز .

آفتاب سوختگي: هرس مناسب، تقويت بوته‌ها، ايجاد چاله اطراف تنه جهت افزايش ذخيره رطوبت.
كنترل علف‌های هرز : شخم سطحی یا پابيل بموقع تاكستان ، استفاده از علف كش‌های قبل از رويش علف هرز، استفاده از علف كش‌های عمومی بصورت هدايت شده بين رديف.

 

جهت سفارش نهال انگور با شماره زیر تماس حاصل نمایید:

09391002242

/3 دیدگاه /توسط
آبیاری نشاء گلخانه ای

مدیریت آبیاری برای تولید نشاء صنعتی

آبیاری دقیق و با کیفیت در تولید نشاء باکیفیت از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

خیس کردن پیت خشک کار مشکلی است و شاید نیاز به سورفاکتانت باشد. بعد از اینکه سینی‌ها با بستر پر شدند و بذرها کشت شدند، آبیاری صورت می‌گیرد تا رطوبت لازم برای جوانه‌زنی بذر تامین گردد. بستر کشت را در طول جوانه‌زنی مرطوب نگه دارید اما نه خیس. آبیاری بیش از حد، پوسیدگی بذر را برمی‌انگیزد و اغلب باعث می‌شود نشاء تولید شده ضعیف باشد و یا از بین برود. خشک نگه داشتن خاک به مدت طولانی در طول جوانه‌زنی، می‌تواند جوانه‌زنی را به تاخیر انداخته یا از آن جلوگیری کند.

بذر نیاز به اکسیژن و آب کافی در طول جوانه‌زنی دارد؛ از این‌رو، مدیریت صحیح آبیاری امری حیاتی است. انتخاب بستر، بخش مهمی از مدیریت میزان رطوبت اطراف ریشه است. نشاءها را باید به طور منظم کنترل کنید که رطوبت بستر در حد مطلوب باشد. آبیاری تحتانی با سیستم‌های شناور یا شناور متناوب می‌تواند منجر به آبیاری بیش از حد شود و آبیاری از بالا نیز اگر به درستی طراحی و نگهداری نشود، می‌تواند منجر به ایجاد لکه‌های خشک گردد.

پس از جوانه‌زنی، آبیاری را هر زمان که مشاهده کردید سطح بستر در حال خشک شدن است، انجام دهید. جهت جلوگیری از آبیاری بیش از حد، اجازه دهید چند سانتیمتر بالای بستر بین آبیاری‌ها خشک شود. زمانیکه آبیاری از بالا صورت می‌گیرد، به آبیاری ادامه دهید تا از انتهای سینی‌ها آب قطره قطره بچکد. در این صورت مطمئن خواهیم شد که هر سینی به قدر کافی آبیاری شده و نیز به جلوگیری از تجمع نمک‌های حاصل از کوددهی در بستر کمک خواهد نمود. طوری برنامه‌ریزی کنید که آبیاری اوایل روز صورت گیرد تا برگ‌ها قبل از غروب خشک شوند. اگر برگ‌ها هنوز به هنگام غروب همچنان خیس باشند، احتمالا تمام طول شب خیس خواهند ماند. رطوبت روی برگ‌ها، احتمال وقوع بیماری و شدت آن را افزایش می‌دهد.

هندوانه‌های بی‌دانه بسیار سخت جوانه می‌زنند و روش‌های مختلفی برای اصلاح جوانه‌زنی پیشنهاد شده‌اند شامل خراش‌دهی بذر و کنترل دقیق رطوبت بستر. هرگز بستر کشت را با آب اشباع نکنید؛ این حالت به نظر می‌رسد که جوانه‌زنی و یکنواختی رشد را کاهش دهد. بذرهای تریپلوئید در محیط مرطوب درجه حرارت بالای 21 درجه سانتیگراد بخصوص در شب، کشت می‌شوند. اغلب این سینی‌ها روی هم قرار گرفته و در پلاستیک پالت پیچیده می‌شوند تا درجه حرارت بالا حفظ شود. برای 48 تا 72 ساعت دیگر نیاز به آبیاری نیست که بعد از آن زمان، پوشش باز می‌شود و سینی‌ها روی پایه‌ها داخل گلخانه قرار داده می‌شوند. آبیاری سبک برای حفظ رطوبت تا زمانی‌که جوانه‌ها نمایان شوند، کافی است.

همانطورکه گیاهچه‌ها رشد می‌کنند و درجه حرارت افزایش می‌یابد، آب بیشتری مورد نیاز است و قبل از اینکه گیاهچه‌ها علائم تنش نشان دهند آبیاری را انجام دهید. هوای خشک و داغ به طور قابل ملاحظه‌ای نیاز به آبیاری را افزایش می‌دهد درحالی‌که شرایط خنک و ابری، نیاز به آبیاری را کاهش می‌دهد.

هرچه به زمان انتقال گیاهچه‌ها به زمین نزدیکتر می‌شوید، آبیاری نسبتا کمتری انجام دهید تا به مقام‌سازی نشاءها کمک کرده باشید، در این صورت نشاء بهتر می‌تواند تنش انتقال را تحمل کند. لیکن، هرگز اجازه ندهید بستر کشت کاملا خشک شود. آب کافی بدون شک برای رشد بهینه نشاء سبزیجات لازم است. تناوب آبیاری و طول مدت آن را مدیریت کنید.

سیستم شناور

اگر بستر کشت فاقد رطوبت کافی است، زمانی‌که سینی‌ها در مخزن قرار داده می‌شوند، آبیاری از بالا نیز ممکن است برای اولین بار نیاز باشد تا خاک کمی فشرده شود و مخلوط به قدر کافی مرطوب گردد. در سیستم‌های شناور پیوسته، بستر باید تا زمانی‌که سینی‌ها از مخزن خارج شوند، رطوبت کافی جذب کند. در سیستم‌های شناور متناوب، تا زمانی‌که تمام حفره‌های سینی مرطوب شوند، سینی‌ها باید شناور بمانند. این معمولا حدود 40 تا 60 دقیقه وقت می‌برد. سپس تا آبیاری بعدی، آب موجود خارج می‌شود. سیستم شناور برای تولید هندوانه بی‌دانه استفاده نمی‌شود.

سیستم ریلی سیستم ریلی تولید نشاء صنعتی

ریل‌های T شکل آلومینیومی که معمولا برای نگه داشتن سینی‌های نشاء استفاده می‌شوند.

آبیاری از بالا در سیستم ریلی استفاده می‌شود. چندین روش برای آبیاری از بالا وجود دارد. اغلب نشاءهای صنعتی با سیستم‌های خودکار و متحرک آبیاری می‌شوند که بوم‌های نازل آویزان روی سینی‌ها دارند. بوم، در دوره آبیاری در طول گلخانه حرکت می‌کند. سیستم‌های خودکار به طور مطلوب حفاظت شده، در نیروی کار صرفه‌جویی کرده، آب و کود را به طور یکنواخت پخش می‌کنند و می‌توانند برای پخش آفت‌کش‌ها نیز استفاده شوند. برای تولید نشاء در مقیاس کوچک، سیستم ساکن با نازل‌های مه افشان می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. سیستم‌های ساکن ارزان هستند و به سهولت ساخته می‌شوند. نازل‌ها  را جهت به حداکثر رساندن توزیع یکنواخت آب، کود و آفت‌کش‌ها به دقت جایگذاری کنید. آبیاری دستی، بیشتر هزینه کارگری و کمترین یکنواختی را دارد و معمولا تنها برای تولید در مقیاس کم عملی است. عدم آبیاری یکنواختی باعث عدم یکنواختی رشد می‌شود. اگرچه آبیاری دستی ممکن است ابتدا کم هزینه به نظر برسد، هزینه اضافی کارگر و کاهش کیفیت نشاءها، سود را کاهش می‌دهد.

بوم آبیاری

بوم مه‌افشان درحال آبیاری نشاءها که در طول گلخانه حرکت می‌کند.

مدیریت موثر آبیاری برای تولید نشاء با کیفیت، امری حیاتی است. سیستم‌های آبیاری باید خوب برنامه‌ریزی شوند، به نحو مطلوب طراحی، نصب و نگهداری شوند.

کیفیت آب  

آب بی‌کیفیت می‌تواند باعث ایجاد مسائلی برای پرورش‌دهندگان نشاء شود. جهت جلوگیری یا مواجهه با مسائل کیفی آب، آب را قبل از آغاز تولید آزمایش نمایید. عناصر، نمک‌های محلول و قلیائیت آب را در حد مطلوب نگه دارید.

  • حد مطلوب عناصر در آب آبیاری بدون اضافه کردن کود:
ماده دامنه ماده دامنه
سولفات‌ها < 50 پی پی ام نیترات < 5 پی پی ام
فسفات 5 – 005/0 پی پی ام مس < 2/0
پتاسیم 10 – 5/0 پی پی ام سدیم  < 50 پی پی ام
کلسیم 100 – 40 پی پی ام آلومینیوم < 5 پی پی ام
منیزیم 50 – 30 پی پی ام مولیبدن < 02/0 پی پی ام
منگنز  2 – 5/0 پی پی ام کلراید 150 – 100 پی پی ام
آهنa 5 – 2 پی پی ام فلوراید < 75/0 پی پی ام
بور < 5/0 پی پی ام هدایت الکتریکی < 75/0 میلی موس بر سانتیمتر
روی 5 – 1 پی پی ام قلیائیتb 3/1 – 75/0 میلی اکی والان در لیتر کربنات کلسیم
سختی 150 – 100 میلی گرم کربنات کلسیم در لیتر نسبت جذب سدیم (SAR)c 2 میلی اکی والان گرم در لیتر
a: اگر آب سخت (> 150 میلی‌گرم کربنات کلسیم در لیتر) باشد، آهن بالای 3/0 پی پی ام می‌تواند مساله ایجاد کند
b: میلی اکی والان گرم در لیتر کربنات کلسیم = 50 میلی‌گرم کربنات کلسیم در لیتر، 1 میلی‌گرم در لیتر = 1 پی پی ام
c: اگر سدیم بیش از 40 پی پی ام و SAR بیش از 2 باشد، قابلیت دسترسی کلسیم و منیزم محدود خواهد شد.

هزینه آزمایش آب دوره‌ای در مقایسه با هزینه مسائل ایجاد شده که می‌توان از آن‌ها جلوگیری نمود، ناچیز خواهد بود. چند وقت یکبار آزمایش آب می‌بایست صورت گیرد؟ بستگی به میزان و شدت مسائل گذشته دارد. اگر آب از کیفیت پایینی برخوردار بوده است، آزمایش آب را تا زمانی‌که مطمئن شوید مسأله حل شده است ادامه دهید. اگر منبع آب را تغییر دادید، آب جدید را قبل از استفاده، برای آزمایش بفرستید.

pH پایین یا بالا می‌تواند pH بستر را تغییر دهد و بر دسترسی کود و جذب عناصر غذایی تأثیر بگذارد. به‌طورکلی، آب دارای pH 5 تا 7 مطلوب است. بسته به سطح قلیائیت، آب دارای pH بالای 7 ممکن است باعث ایجاد مسائلی گردد، pH بالا در ترکیب با قلیائیت بالا، نگران‌کننده‌تر از pH بالا در ترکیب با قلیائیت پایین است.

سطوح بالای نمک‌های محلول می‌تواند به گیاهان آسیب بزند. زیرا نمک عملکرد ریشه را مختل می‌کند، گیاهان تحت تأثیر قرارگرفته، حتی زمانی‌که خاک مرطوب باشد، ممکن است پژمرده شوند. غلظت نمک‌های محلول با اندازه‌گیری EC تخمین زده می‌شوند.

برای اطلاعات بیشتر در مورد کیفیت آب و نمونه‌گیری با ما تماس بگیرید:

02188222004-5

 

ادامه مقاله را در پست‌های بعدی دنبال کنید.

منبع:

George E. Boyhan and Darbie M. Granberry, Commercial Production of Vegetable Transplants, Extension Horticulturists

مترجم: دکتر ملیحه افتخاری (واحد تحقیق و توسعه شرکت دانش بنیان نهال گستر رویان)

 

 

 

/0 دیدگاه /توسط
سرمازدگی بهاره

روش‌های کاربردی برای مقابله با سرمازدگی درختان میوه

اکثر درختان میوه منطقه معتدله در معرض یخبندان زمستان و بویژه سرمازدگی بهاره قرار می‌گیرند که این امر موجب خسارت‌های شدید اقتصادی می‌گردد. حتی آن دسته از مناطق تولید میوه که در موقعیت‌های جغرافیایی خاص احداث می‌شوند که خسارت وارده ناشی از سرما در آن‌ها به حداقل کاهش داده شده نیز بعضا با این حوادث مواجه می‌گردند.

باغداران کاملا از نتایج زیانبار عدم محافظت درختان در برابر سرمای زمستان مطلع هستند؛ لذا اعتقاد به مقاومت در برابر سرما به عنوان یک پدیده و ابزار کمکی برای جلوگیری از بروز خسارت ناشی از سرما از نظر باغداران از اهمیت اساسی برخوردار است. گیاهان درحال رشد غیر مقاوم بوده و قادر به مقاوم شدن نیستند؛ لذا رکود در طول ماه‌های سرد زمستان برای بقاء گیاهان و درختان میوه ضروری می‌باشد. درختان میوه در زیستگا‌های طبیعی خود به ندرت توسط سرما صدمه می‌بینند، زیرا در آن‌ها مکانیسم سازگاری توسعه یافته است که به آن‌ها اجازه می‌دهد در طول شرایط آب و هوایی سرمای شدید زمستان به حالت رکود بروند.

یخ زدگی زمستانه

عامل پراکندگی گونه‌های مختلف درختان میوه در روی کره زمین مقاومت یا حساسیت درختان به سرمای زمستانه می‌باشد. در مناطق سرد از ارقام مقاوم به سرما و از پایه‌های مقاوم به سرما استفاده می‌شود. در اثر سرمای بیش از حد زمستان، گونه‌های پوست نازک شکاف خورده و در اثر یخبندان شاخه‌ها سیاه می‌شوند. در گیاهان چوبی مقاوم، در اثر یک سری تغییراتی که حاصل می‌شود در اواخر تابستان و پاییز موجب مقاوم شدن آن‌ها در برابر سرما می‌گردد. در طی مقاوم شدن درختان تغیرات زیادی در آن‌ها صورت می‌پذیرد. اولین مرحله مقاوم شدن توسط روز‌های کوتاه شروع می‌شود که منجر به توقف رشد می‌شود. دومین مرحله مقاوم شدن مستلزم دمای پایین می‌باشد که مواد محرک مقاومت ساخته می‌شود. تدابیر زراعی در مقاومت کونه‌های درختان میوه تاثیر بسزایی دارد. ازجمله تجمع کربوهیدرات‌های کافی در درختان میوه و اندام‌های آن موجب افزایش مقاومت در برابر سرما می‌گردد. آبیاری بی رویه، دادن کود ازته بیش از حد، محصول زیاد، ریزش زود هنگام برگ‌ها، تولید محصول بیشتر، هرس زود هنگام موجب کاهش مقاومت درختان میوه می‌شود. پایه‌های درختان میوه نیز در میزان مقاومت آن‌ها به سرمای زمستانه متفاوت می‌باشد. برای مثال پایه‌های سیب مالینگ ۱۹ و ۲، پایه مالینگ مرتون ۱۰۴ و ۱۱۱ مقاوم به سرما هستند. در گلابی هنگامی که روی پایه بذری پیوند شده و از میان پایه اولدهام استفاده می‌شود، مقاومت در برابر سرما افزایش می‌یابد. پایه محلب که برای گیلاس به کار برده می‌شود مقاوم به سرما می‌باشد. پایه نارنج سه برگ مقاوم به سرما بوده و برای مرکبات به کار برده می‌شوند. پایه آلوی ماریانا نیز مقاوم به سرما بوده و برای آلو و هلو مورد استفاده قرار می‌گیرد.

سرمازدگی بهاره

سرمای دیررس بهاره موجب آسیب دیدن جوانه‌های تازه بیدار شده درختان میوه می‌شوند و در صورت دیررس بودن بیشتر این نوع سرماها، حتی به میو‌های تازه تشکیل شده نیز خسارت وارد می‌کند. جوانه‌های بارور در حال رکود به سرمای زمستانه مقاوم هستند، اما مقاومت آن‌ها هنگام بیدار شدن جوانه‌ها کاهش می‌یابد. به طور کلی جوانه‌های گل در دمای ۲- و ۳- درجه سانتیگراد از بین می‌روند. میو‌های تازه تشکیل شده نسبت به گل‌ها حساس‌تر هستند و در ۰.۵- درجه سانتیگراد آسیب می‌بینند. در اوایل بهار جبهه‌های سرد هوا در منطقه پرورش درختان میوه و در شب‌های بدون ابر موجب خسارت دیدن جوانه درختان میوه می‌گردد.

روش‌های جلوگیری از سرمای زدگی بهاره

روش‌های مختلفی برای جلوگیری از سرمای دیررس بهاره وجود دارد که می‌تواند جوانه‌های گل و میو‌های تازه تشکیل شده درختان میوه را از سرما زدگی محافظت کند.

۱- انتخاب ارقام دیر گل

در مناطقی که احتمال خطر سر مایه دیر رس بهاره است با توجه به تاریخ گلدهی ارقام مختلف یک گونه درختی می‌توان از ارقام دیر گل استفاده کرد این ارقام با توجه به دیر بازکردن گل کمتر با سرما‌های دیر رس بهاره مواجه می‌شوند اخیرا در برخی مناطق از بادام‌های دیر گل استفاده به عمل می‌آید.

۲- استفاده از ترکیبات شیمیایی

استفاده از اتفن روی درختان میوه هسته دار در پاییز موجب دیر باز شدن جوانه‌ها به مدت ۱۲-۴ روز در بهار می‌شود. استفاده از هورمون نفتالین استیک اسید در بهار موجب تا خیر ۲-۱ هفته در زمان گلدهی درختان می‌گردد.

۳- موقعیت و محل باغ

در مناطق شیب دار و کنار تپه‌های ماهور در صورت احتمال وجود سرما‌های دیر رس بهاره محل باغ را در شیب‌های شمالی انتخاب می‌کنند تا در اوایل بهار دیر‌تر گرم شده و موجب تاخیر در بیدار شدن جوانه‌ها گردد. ایجاد باغ میوه در کنار جنگل‌ها، رودخانه‌ها، برکه‌ها و کنار سواحل که دارای هوای مرطوب و نقطه شبنم بالا هستند آسیب‌های سرمای بهاره را کاهش می‌دهد.

4- پاشیدن آب بر روی درختان

پاشیدن آب بر روی شاخه‌های درختان میوه در دمای صفر درجه سانتیگراد موجب تشکیل یخ می‌شود. به ازای هر لیتر آب که یخ می‌شود ۸۰ کیلو کالری گرما آزاد می‌شود. گرمای آزاد شده موجب گرم شدن اجسامی که در تماس با آب هستند می‌شود در ضمن تشکیل یک لایه نسبتا عایق یخ در اطراف جوانه موجب می‌شود تا دمای جوانه از صفر درجه سانتیگراد پایین نیاید برای این منظور می‌توان از سیستم آبیاری بارانی استفاده کرد و یا توسط محلول پاش‌ها روی درختان میوه آب پاشید. پاشیدن آب باید در دمای صفر درجه سانتیگراد انجام گیرد.

۵- تدابیر زراعی

نوع سطح خاک در محافظت دمای هوا تاثیر دارد و اختلاف دمای حدود ۱/۷ درجه سانتی گراد ایجاد میکند. برای محافظت در برابر سرما و یخبندان‌های ناشی از تشعشع، خاک باید مرطوب و عاری از علف‌های هرز و شخم نخورده باشد. زیرا زمین شخم خورده دارای هوای بیشتر بوده و گرمای ویژه کمتری دارد از این رو خاک شخم خورده سریع‌تر سرد می‌شود، اما خاک‌های مرطوب دیرگرم شده و دیرتر دمای خود را از دست می‌دهند علف‌های سطح خاک نیز نوعی هدایت کننده گرما از خاک به هوا می‌باشند. تدابیر زارعی ذکر شده یخ زدگی را در لایه ۱۵ سانتیمتری سطح خاک به تاخیر می‌اندازد و بویژه برای جلو گیری از سرمازدگی گیاهانی همچون توت فرنگی و انگور موثر واقع می‌گردد.

۶- گرم کردن باغ توسط بخاری‌های باغی

کار گذاشتن بخاری یا پلار‌های باغی در قسمت‌های مختلف باغ و سوزاندن موادی همچون چوبف نفت یا گازوییل موجب گرم شدن باغ می‌گردد. این روش در مناطق سردسیری ممکن است تاثیر زیادی نداشته باشد، اما در مناطق نیمه گرمسیری مثلا در باغات مرکبات، انار، انجیر زیتون و … می‌تواند موثر واقع شود.

۷- ایجاد دود برای کاهش تشعشع

در شب‌هایی که احتمال بروز سرما می‌باشد با سوزاندن کاه وکلش و مواد دیگر موجب ایجاد دود در هوای باز گردیده ذرات معلق در هوا هر چقدر بیشتر باشد انعکاس حرارت به سقف آسمان تقلیل می‌یابد، زیرا تشعشع حرارت که با طول موج‌های بلند به طرف آسمان منعکس می‌شود توسط ذرات هوا جذب شده و دمای باغ را حفظ می‌کنند

۸- ایجاد بادشکن در اطراف باغ

کشت درختان باد شکن همچون چنار زبان گنجشک، افرا، پالونیا و … در جهت شمالی که باد‌های سرد می‌وزد موجب محافظت درختان میوه از سرما می‌شود.

جهت سفارش نهال پالونیا با شماره‌ زیر تماس بگیرید:

09399994642

/1 دیدگاه/توسط
بستر کشت نشا

بستر کشت نشا صنعتی

بطورکلی، برای تولید نشا صنعتی، بستر کشت بدون خاک استفاده می‌شود. این بسترها باید عاری از حشرات، پاتوژن‌ها، نماتدها و بذر علف‌های هرز باشند. اکثر ترکیبات تجاری و اجزاء آن‌ها این معیارها برآورده می‌شود.

بسترها براساس محتویات خصوصیات متفاوتی دارند. دقت کنید بهترین بستر را برای محصول خود انتخاب کنید. برای مثال، بسترهای ویژه زیادی برای تولید نشا از بذر وجود دارد. بطورکلی، این بسترها حاوی ذرات پیت نرمتری نسبت به خاک گلدان هستند. اجزاء بستر کشت را چک کنید یا از فروشنده بپرسید که کدام نوع برای محصول شما مناسبتر است. بستری را انتخاب کنید که زهکشی و تهویه مناسب و در عین حال ظرفیت نگهداری آب متوسطی داشته باشد.

بسترهای حاوی کود استارتر یا بدون آن وجود دارند. اگرچه هر دو نوع بستر می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند، بسیاری از پرورش‌دهندگان ترجیح می‌دهند از بسترهای بدون این نوع مواد غذایی استفاده کنند بنابراین می‌توانند محلول‌های غذایی ویژه خود را استفاده کنند و مطمئن باشند که بستر غنی از مواد مورد نیاز گیاه مورد نظر است. همچنین پرورش‌دهندگانی که از بسترهای بدون کود استارتر استفاده می‌کنند، مقادیر دقیق مواد غذایی که گیاهان دریافت کرده‌اند را می‌دانند چراکه به دقت کاربرد کود را کنترل نموده‌اند.

براساس نحوه فرموله شدن، محتوای مواد غذایی مخلوط‌های استارتر متفاوت است. برخی تنها حاوی عناصر اصلی هستند درحالی‌که برخی نیز مخلوطی از عناصر کمیاب هستند. پرورش‌دهندگان می‌توانند مخلوط‌های معین به شرکت‌های تولیدکننده سفارش دهند. برخی مخلوط‌های حاوی استارتر، دارای کود کندرهاشونده هستند که مواد غذایی را بعد از جوانه‌زنی بذر در اختیار آن قرار می‌دهد. بستر حاوی نیتروژن کند رها شونده بطورکلی توصیه نمی‌شود زیرا ممکن است گزینه نگهداری نیتروژن برای کنترل رشد گیاه را از بین ببرد. آگاهی از غلظت تمام مواد غذایی بستر کشت برای مدیریت موثر کود، ضروری است.

منابع و انواع زیادی بستر موجود هستند. بسترهای پیش بسته‌بندی شده مطلوب بطورکلی کم وزن هستند، زهکشی، تهویه و نگهداری رطوبت و مواد غذایی مطلوبی دارند. اجزاء اصلی بسترها، پیت ماس، پرلیت، ورمی‌کولیت و یک ماده مرطوب کننده است. مواد تشکیل دهنده دیگر مثل شن شسته شده و خاکستر پوست درخت فرآوری شده نیز در برخی ترکیبات بستر ممکن است یافت شود. پرلیت، نوعی ماده معدنی آتشفشانی فرآوری شده است که زهکشی خوبی برای بستر فراهم می‌آورد در عین حفظ میزان هوای مناسب در اطراف ریشه. بیشتر آب پرلیت روی سطح ذرات آن باقی می‌ماند که آن را در دسترس گیاه قرار می‌دهد. ورمی‌کولیت، ماده معدنی از نوع میکاست که می‌تواند مقادیر زیادی هوا، آب و مواد غذایی نگه دارد.

بسترهای دارای پرلیت نرم، ورمیکولیت و پیت ماس بهترین بستر برای تولید نشا سبزیجات است. مخلوط‌های پیت-لایت حاوی پیت ماس و پرلیت مناسب نیستند زیرا بستر بسیار درشتی ایجاد می‌کنند. با این وجود بستر بدون این اجزاء نیز مواد غذایی و آب کافی برای تولید نشا قابل قبول فراهم نمی‌کند. با صلاحدید پرورش‌دهنده، اجزاء دیگر می‌تواند اضافه شود.

اگرچه بستر پیش‌ بسته‌بندی شده در اندازه‌های مختلف وجود دارد، معمولا در کیسه‌های 1 تا 1/5 متر مکعبی حمل می‌شوند. تعداد سینی‌هایی که می‌تواند با یک کیسه بستر پر شود بسته به سایز سینی و حجم حفره‌های آن فرق می‌ند. قیمت بسترها نیز براساس محتویات، سایز کیسه‌ها و مقدار بستر خریداری شده متفاوت است. به تولیدکنندگان نشاء توصیه می‌شود بسترهای موجود تجاری از شرکت‌های معتبر که برنامه کنترل کیفیت اجرایی دارند، خریداری نمایند.

برای تولیدکنندگان، امکان مخلوط کردن بستر بدون خاک خودشان وجود دارد. که این نیاز به زمان، کارگر و مدیریت دیگری دارد که صرفه‌جویی در هزینه‌ها را احتمالا به حداقل خواهد رساند. بجز در موارد خاص، بسترهای تهیه شده تجاری به مخلوط‌های دست ساز ترجیح داده می‌شوند.

از خاک مزرعه برای گیاهچه‌های صنعتی استفاده نکنید. خاک مزرعه معمولا زهکشی ضعیفی دارد و اغلب آلوده به بیماری و علف هرز است. اگرچه این خاک می‌تواند نسبت به بیماری‌ها و آفات تیمار شود، اما تیمار خاک هزینه دارد و نیز راهی برای بهبود زهکشی آن وجود ندارد.

انتخاب بستر کشت مناسب بویژه زمانی مهم است که نشاء در سیستم شناور کشت می‌شود. بسترهای حاوی ذرات بزرگ برای تولید شناور توصیه نمی‌شوند. در سیستم شناور، گیاهان با آب کشیده شده از سطح مخزن آب از طریق سوراخ‌های پایین سینی به حفره‌های پرشده از بستر کشت آبیاری می‌شوند. برای این منظور، بستر کشت می‌بایست ستون ممتدی از پایین به بالای حفره تشکیل دهد. چون ذرات درشت از پرشدن کامل حفره جلوگیری می‌کنند، هوا را محبوس می‌کنند. حفره‌های حاوی هوای محبوس، آب را به طور مطلوب نمی‌کشند و برای رشد خوب گیاه بسیار خشک هستند – “حفره‌های خشک”. بستر باید ظرفیت نگهداری آب کافی داشته باشد که عمل کاپیلاری برای بالا کشیدن آب به سمت ریشه‌ها را امکان‌پذیر سازد اما باید به قدر کافی خلل و فرج نیز داشته باشد که امکان تبادل هوای کافی نیز وجوذ داشته باشد.

ادامه مقاله را در پست‌های بعدی دنبال کنید.

منبع:

George E. Boyhan and Darbie M. Granberry, Commercial Production of Vegetable Transplants, Extension Horticulturists

مترجم: دکتر ملیحه افتخاری (واحد تحقیق و توسعه شرکت دانش بنیان نهال گستر رویان)

 

شماره تماس جهت سفارش کشت نشا: 09399994643

 

/0 دیدگاه /توسط
سینی کشت نشا

انواع سینی کشت نشا

تولید نشا سبزی و صیفی طی چند سال گذشته بسیار تغییر کرده است. هم اکنون اکثر نشاهای صنعتی در سینی‌های پلاستیک سخت یا پلی‌استیرن (استیروفوم) کشت می‌شوند.

از آنجایی‌که هردوی سینی‌های پلاستیکی و پلی‌استیرن هزینه زیادی دارند، اکثرا چند بار مصرف می‌شوند. بدلیل مصرف مجدد، سینی‌ها باید به طور صحیح بعد از هر بار مصرف برای جلوگیری از ایجاد بیماری ضدعفونی شوند. اغلب سینی‌ها با محلول وایتکس 10 درصد ضدعفونی می‌شوند. اگر ظروف پلی‌استیرن بعد از ضدعفونی با وایتکس، به خوبی خشک و هوادهی نشوند، احتمال باقی ماندن آن در درزهای سینی و ایجاد مسمومیت برای گیاهان وجود خواهد داشت. سینی‌ها را کاملا با آب بشویید تا امکان وجود بقایای وایتکس کاهش یابد.

برخلاف سینی‌های پلی‌استیرن، سینی‌های پلاستیکی روزنه یا خلل و فرج‌های کوچک ندارند که میکروارگانیسم‌های بیماریزا یا بقایای وایتکس در آن باقی بماند ولی لبه‌هایی دارند که تمیز کردن آن می‌تواند مشکل باشد و ممکن است محیط مناسبی برای پاتوژن‌ها باشد.

انواع زیادی سینی از لحاظ شکل و اندازه موجود هستند. نوعی را انتخاب کنید که به بهترین وجه با سیستم شما همخوانی دارد. سینی‌های پلی‌استیرن معمولا حفره‌های هرمی شکل وارونه دارند که به سمت پایین نوک تیز می‌شوند. اندازه‌ حفره‌های آن‌ها ممکن است از کمتر از 5/2 تا 15 سانتیمتر مربع باشد. تعداد حفره‌ها در سینی بستگی به اندازه هر حفره دارد که از 12 تا 338 حفره در هر سینی متفاوت است. سینی پلی‌استیرن با اندازه حفره 8/3 سانتیمتر، 128 حفره دارد درحالیکه سینی با سایز حفره 3/6 سانتیمتر، 72 حفره دارد.

حفره‌های هم سایز در سینی پلاستیکی و سینی پلی‌استیرن حجم یکسانی خاک در خود نگه می‌دارند. چون دیواره‌های حفره پلاستیکی معمولا نازکتر هستند، سینی‌های پلاستیکی تعداد حفره بیشتری نسبت به سینی‌های پلی‌استیرن مشابه دارند.

گونه‌های مختلف گیاهی نیاز به میزان فضا، مواد غذایی و آب متفاوتی نیاز دارند. حفره‌های با سایز معین برای برخی گیاهان مناسب‌تر از دیگر گونه‌ها هستند. حفره‌های بزرگتر، حجم بیشتری بستر در خود نگه می‌دارند که باعث می‌شود مواد غذایی و آب بیشتری نیز در خود داشته باشند.

بنابراین، نشاهای پرورش یافته در حفره‌های بزرگتر نیاز کمتری به آبیاری یا کوددهی دارند. این به کاهش احتمال وقوع تنش رطوبتی یا غذایی برای نشا کمک می‌کند. همچنین، سینی‌های بزرگتر معمولا گیاهان قویتر و با رشد سریعتر تولید می‌کنند. بدلیل حجم ریشه بیشتر، این پلاگ‌ها شوک نشا کمتری در زمین تجربه خواهند کرد. آبیاری صحیح سینی‌های دارای حفره‌های سایز بزرگتر بحرانی‌تر است، بخصوص در مراحل اولیه که آبیاری بیش از حد می‌تواند مساله‌ای اساسی ایجاد کند و منجر به افزایش شانس وقوع بیماری ریشه شود.

بطورکلی، حفره‌های کوچکتر برای گیاهانی مثل کلم، کلم بروکلی، کلم گل و کاهو استفاده می‌شود. سینی‌های با سایز حفره 8/3 سانتیمتر برای تولید نشا این گیاهان بسیار مناسب است. این سینی‌ها بطورکلی 200 تا 338 حفره در هر سینی دارند. حفره‌های با سایز بزرگتر 8/3 تا 3/6 سانتیمتر را برای تولید نشا گوجه‌فرنگی، فلفل، هندوانه، طالبی، خیار و کدو استفاده کنید. این سینی‌ها بطورکلی از 72 تا 200 حفره در هر سینی دارند.

برخی سینی‌ها حفره‌های گرد دارند که ممکن است در ردیف‌های تخت قرار داشته باشند و هیچ مزیت یا محدودیت خاصی ندارند. در مواقعی که گیاهان نیاز به رشد بیشتری دارند، می‌توان از این سینی‌ها استفاده نمود. لیکن سینی‌های دارای حفره‌های با سایز بزرگتر نیز برای این مورد مناسب هستند.

سینی‌های پلاستیکی یا پلی استیرن بجز مشکلات ضدعفونی، برخی معایب دیگر نیز دارند. خارج کردن گیاهچه‌ها از آن‌ها بویژه اگر ریشه‌ها از سینی‌ بیرون زده باشند یا در خلل و فرج آن نفوذ کرده باشند، مشکل خواهد بود. اگر نشاها پیش از انتقال به زمین مرطوب شوند، آسانتر از سینی خارج خواهند شد. این همچنین به کاهش تنش هنگامی تأخیری در کاشت پیش می‌آید کمک خواهد نمود. جابجایی سینی‌ها در گلخانه به آسانی صورت می‌گیرد.

شماره تماس جهت سفارش نشا: 09399994643

ادامه مقاله را در پست‌های بعدی دنبال کنید.

منبع:

George E. Boyhan and Darbie M. Granberry, Commercial Production of Vegetable Transplants, Extension Horticulturists

مترجم: دکتر ملیحه افتخاری (واحد تحقیق و توسعه شرکت دانش بنیان نهال گستر رویان)

/0 دیدگاه /توسط
فلفل سیاه

پرورش نشاء فلفل سیاه

فلفل سیاه گیاهی رونده، چندساله و گرمسیری است که طعم بسیار تندی دارد. در مناطق گرمسیری جنوب شرقی آسیا بسیار کشت شده است اما می‌تواند در آب و هوای خشک و خنک‌تر نیز کشت شود. فلفل سیاه بوته‌ رونده چوبی دارد که می‌تواند تا 9 متر بالا برود. میوه‌های آن بری سبز است که هنگام بلوغ به رنگ زرد مایل به قرمز درمی‌آیند، تنها یک بذر در این بری‌ها وجود دارد.

نام علمی: Piper nigrum

نیاز نوری: نور غیرمستقیم خورشید

خاک: زهکشی مناسب، غنی و لومی قرمز

pH: 5.5-7

فلفل سیاه

خاک و محل کشت

فلفل سیاه نیاز به خاک با زهکشی مناسب و غنی لومی قرمز دارد که به خوبی شسته می‌شود. گیاه فلفل سیاه نیاز به 6 تا 8 ساعت نور غیرمستقیم خورشید در روز دارد.

برای کنترل اینکه آیا خاک به طور مناسب زهکشی می‌شود، گودال کوچکی به عمق 25 تا 30 سانتیمتر در خاک حفر کنید و آن را با آب پر کنید. اگر آب گودال 10 تا 15 دقیقه طول کشید که پایین رود، خاک محل برای کشت مناسب است. در غیر اینصورت، نیاز به اصلاح خاک با کمپوست، شن، سیلت یا پیت وجود دارد.

درجه حرارت 

آب و هوای گرمسیری، مناسب‌ترین اقلیم برای فلفل سیاه است. دمای 24 تا 29 درجه سانتیگراد، ایده‌آل‌ترین است. اگر درجه حرارت منطقه به پایین‌تر از 16 درجه سانتیگراد برسد، گیاهان شروع به خشک شدن می‌کنند. اگر آب و هوای محل سرد باشد، می‌توانید فلفل سیاه را در گلخانه پرورش دهید.

آبیاری 

آب برای فلفل سیاه بسیار حیاتی است، زیرا این گیاهان عاشق رطوبت هستند. خاک را به قدر کافی مرطوب نگه دارید، اما خیس نباشد. هرگاه خاک درحال خشک شدن است بلافاصله آبیاری کنید. محیط بسیار داغ یا زمانی‌که گیاه درحال تولید بری است، آن‌گاه آبیاری را افزایش دهید.

تولید نشاء فلفل سیاه

  • پیش از کاشت بذرهای فلفل سیاه، آن‌ها را برای یک شب خیس کنید به‌طوریکه پوسته بذر نرم شود.
  • بستر مناسب در سینی نشاء شامل مخلوط خاک گلدان است. قبل از کاشت بذرها، بستر داخل سینی را آبیاری کنید و آن را خوب خیس نمایید. آن‌گاه بذرها را در عمق 0/5 سانتیمتری کشت کنید.
  • رطوبت در بستر داخل سینی جوانه‌زنی را ترغیب می‌کند. بنابراین برای حفظ رطوبت بستر، سینی را با پلاستیک بپوشانید و در محل گرم نگهداری کنید.
  • در درجه حرارت بین 70 تا 75 درجه سانتیگراد حدودا 30 روز جوانه‌زنی طول می‌کشد. جوانه‌زنی در دمای پایین به آرامی صورت می‌گیرد یا هرگز رخ نمی‌دهد.

مراقبت‌های پس از کاشت

  • گیاهان فلفل سیاه در شرایط مرطوب بسیار خوب رشد می‌کنند، برای حفظ رطوبت، گیاهان را با سیستم میست و آب سبک مه‌افشانی کنید.
  • 10 کیلوگرم کود آلی در سال به خاک گیاه جوان اضافه کنید یا خاک را غنی از مواد غذایی نگه دارید. از کودهای آرام رهاشونده 10-10-10 در آغاز فصل رشد استفاده کنید. همچنین می‌توانید از نمک اپسوم استفاه کنید.
  • این گیاهان رطوبت دوست هستند و برای حفظ رطوبت و جلوگیری از رشد علف‌های هرز باید مالچ‌دهی انجام دهید.

فلفل سیاه

برداشت فلفل سیاه

  • 2 تا 3 سال پس از کاشت فلفل سیاه میوه می‌دهد. این گیاه معمولا سال‌ها پس از کاشت میوه نمی‌دهد. پس از آن‌که گیاه به طور کامل نمو یافت، در بهار و تابستان گل می‌دهد و میوه‌های بری به‌صورت خوشه‌ای می‌دهد.
  • زمانی‌که بری‌های فلفل سیاه قرمز می‌شوند، برای برداشت آماده هستند. بری‌های سبز را برداشت نکنید، تمام بری‌ها در یک زمان آماده برداشت نیستند و گیاه چندین بار باید برداشت شود.
  • بری‌های برداشت شده را در آفتاب به مدت 7 تا 9 روز خشک کنید، آن‌ها را روی سطح صافی خشک کنید به صورتیکه نور خورشید مستقیم و کامل به آن بتابد. پس از مدتی، پوست خارجی بری‌ها شروع به خشک، چروک و سیاه شدن می‌کند. تا زمانی‌که بافتی سخت و خشک ایجاد شود، در آفتاب نگه دارید.

آفات و بیماری‌ها

معمول‌ترین بیماری گیاه فلفل سیاه، پوسیدگی ریشه است که با تجمع آب در خاک و آبیاری بیش از حد ایجاد می‌شود.

 

منبع: naturebring.com

مترجم: دکتر ملیحه افتخاری (واحد تحقیق و توسعه شرکت دانش بنیان نهال گستر رویان)

/1 دیدگاه/توسط
باغداری مدرن

مراحل ایجاد یک باغ پولساز

احداث یا کاشت مجدد یک باغ، فرصتی برای پولسازی است. باغ‌های مدرن به عملکرد متوسط چند برابر نسبت به باغ‌های قدیمی دست یافته‌اند.

مقرون به صرفه‌ترین سیستم از لحاظ احداث، لزوما بالاترین بازگشت سرمایه را به همراه نخواهد داشت. بدین منظور می‌بایست بر تولید باکیفیت‌ترین میوه و بنابراین بیشترین بازگشت سرمایه تمرکز نمود. 

در ادامه چگونگی به حداکثر رساندن سود بالقوه از کاشت ارقام جدید ذکر می‌شود: ادامه مطلب …

/0 دیدگاه /توسط